pre-reisblog: Oekraïne - Georgië - Moldavië - Armenië

Nee, ik zit nog gewoon in Nederland, maar de reis die we nu aan regelen zijn vergt zoveel geregel dat ik het even op papier wil zitten. Jullie mogen meelezen, ook voor eventuele tips & tricks.

Het staat al een tijdje in de planning dat ik voor een week of 3,5 op reis zou gaan en dat Nicole de laatste tien dagen zou meereizen. Ik had gigantisch mijn zinnen gezet op Colombia en vooral Nepal. Vorige week krijg ik een mail van mijn tante & reisoperator met nieuws waar ik een half uur goed chagrijnig van ben: beide landen zijn zo'n 17 uur vliegen, en hebben een overstap waardoor de prijs voor een vliegticket duurder wordt dan ik ooit voor Thailand, Suriname, Sri Lanka en Taiwan heb betaald. Ik héb het er absoluut wel een keer voor over, ergens mei volgend jaar denk ik, maar ik wil Nicole nú mee hebben. En ook mijn geld is allesbehalve onbeperkt.

De Vriendin & ik gaan na dat nieuws naar Donner, reisgidsen bladeren ter inspiratie. Mijn humeur wordt langzaam maar zeker beter als ik een Lonely Planet zie met Georgia, Armenia & Azerbaijan. Dit komt dicht in de buurt van alles van wat een gulden middenweg heet, zeker als ik zie dat Oekraïne in dezelfde omgeving ligt, een land dat ook hoog op mijn verlanglijst staat.

Nicole en ik zitten die avond verlekkerd te kijken naar foto's van Georgië op een reisblog. Probleem: de relatie tussen Georgië en Oekraïne is niet echt goed - met een bus de grens oversteken is onmogelijk door de explosieve situatie daar. Er gaan wel lijnvluchten tussen de landen heen en weer, maar dat kost ook een hoop extra geld. Op het moment van schrijven weet ik nog steeds niet of ik dit wil ga doen, hoewel Georgië en Armenië een even onbedwingbare aantrekkingskracht op me hadden als Nepal en Colombia dat eerst hadden. Nicole vindt alles prachtig dus die hoeft die kant niet perse op: als die met mij naar Oekraïne kan en Moldavië is zij dik tevreden. 

Het is gedoe. Leuk gedoe en een enorm luxeprobleem, maar hoe dan ook gedoe. Hele verre familie van me woont in Armenië (achtstegraads familie, die kant) en via via via via weet ik dat er ook een trein is tussen Oekraïne en Armenië zou moeten rijden. Daar heb ik nu nog niks over kunnen vinden, en als die überhaupt bestaat ben je volgens mij een dag zoet minstens. 

Maar: wat heb ik hier ontzettend veel zin in. Zeker omdat het een kant is waar ik nooit van mijn leven had gedacht op te gaan, en de mogelijkheid om hier een dag of 22 rond te reizen staat me gigantisch aan. We zagen deze week foto's van een land als Moldavië: godsverlaten maar mooi! En ik brand ook van nieuwsgierigheid om de omgeving van Tsjernobyl te zien, het is de ramptoerist in me, die trouwens ook benieuwd is om te zien hoe de natuur zo'n bijna onmenselijke plek weer terug heeft genomen. 

Nu ik dit zo opschrijf lijkt het allemaal erg overzichtelijk - nu wél - maar zo voelt het nog lang niet in m'n hoofd. Als het ticket geboekt is en het geld betaald en vooral de reis zeker is kan de voorpret beginnen. Deze blog is pre-voorpret.