Chernivtsi: na regen komt zonneschijn

Omdat mijn hotel in Ivano vlakbij het bus- en treinstation is, denk ik dat het makkelijk is om de bus van 09.55u naar Chernivtsi te vinden. Ik heb gelukkig die tekst ('Waar is de bus van 09.55u naar Chernivtsi?') van te voren laten opschrijven in het Oekraïens: via handen-en voetenwerk kom ik er achter dat de bus op een veel verder gelegen station gaat. Een man met een enorme pens wil me wel brengen. Ik neem op dat moment een risico door bij een vreemde man in de auto te stappen, en er gaan ook allerlei horrorgedachtes door me heen wanneer we de brug uit de stad naderen, maar het komt goed en ik sta even later bij het station.

De bus gaat pas over een half uur, maar ik mag alvast instappen. Dan maak ik een gigantische fout: ik zet mijn voeten tegen de bank bij het dashboard. In Sri Lanka en Thailand werd er niet op- of omgekeken als ik dat deed: hier krijg ik een scheldpartij van de buschauffeur die er niet om liegt. Ik versta er geen klap van maar ik vind het doodeng.

Ik, tot twee keer toe: 'I don't know what you're saying but I'm sorry'. Volgens mij is de man een Rus (radio Russki staat aan) en de man vloekt volgens mij als ik - stom - toegeef dat ik uit Europa kom. Ik vind het doodeng, en al helemaal omdat mijn bagage al in de achterbak ligt en ik vrees dat hij uit wraak er met mijn bagage vandoor gaat.

Vier uur later na een rit die me wel meeviel én weer een keer genegeerd te zijn door een jongen op mijn vraag 'Chernivtsi?' stap ik uit de bus. Ik word ondertussen geholpen door twee mannen die geen woord Engels kunnen, maar ook nu: dat ik het adres van mijn hostel in het Oekraïense heb opgeschreven helpt. Ik hoor een paar keer het woord 'bus', maar het makkelijkste is om een taxi te nemen. Het ritje is leuk genoeg om te besluiten dat ik niet één maar twee nachten in de stad blijf. De stad is zonnig, heeft veel art-deco gebouwen en veel groen in de vorm van parkjes.

Bij aankomst in het Square Hostel word ik perfect geholpen door de jonge receptioniste en een vriendin van haar die er toevallig is en lerares Engels is. Ik krijg bergen nuttige informatie, waaronder dat ik nu al moet gaan kijken wat ik doe met Odesa: ik maak net het staartje mee van het hoogseizoen en veel bussen en treinen zijn al volgeboekt. Ik ga zo naar buiten en inderdaad dat ticket voor de nachtbus even kopen. 

Vandaag ga ik op mijn dooie gemak de stad bekijken. Je kan ook nog een rondleiding doen door het beroemde universiteitsgebouw, wat naast mn hostel ligt.

Ik zal enorm blij zijn als Nicole er volgende week is, ook omdat Oekraïne toch moeilijk kan zijn in je eentje.