Japan, Kawaguchiko - ik heb de Hanami-locatie gevonden!!

22 februari 2023 - Fujikawaguchiko, Japan

GIsterochtend. Ik wil uitslapen maar ik ben vroeg wakker, met het prachtige ochtendlicht met de Mt Fuji door het raam te zien. Wanneer ik beneden wil gaan douchen staat de eigenaresse voor mijn neus en ik begrijp uiteindelijk - dat duurt even want ik kan geen Japans en zij geen Engels - dat ik kan verhuizen naar de kamer waar de film is opgenomen, dat woord hoor ik althans voorbij komen. De kamer werd eerst bezet door de Amerikaan met zijn vrouw en kind. Inderdaad grappig: ik kan de film op YouTube zien dus die middag app ik naar Nicole op de vierkante millimeter foto's die ik maak in vergelijking met hoe het er in de film uitzag. Er is niet veel veranderd, behalve een spiegel die weg is en de kalender die verplaatst is. Oh ja, en de tv is nu een breedbeeld tv geworden.

Ik zit trouwens nu ik dit schrijf al een paar uur flink in de paniekmodus en ik vrees dat dat pas weg is als ik ben geland. 

Toch vroeger dan ik dacht heb ik vanaf het station al de bus, de Groene Lijn, naar waar de locatie zou moeten zijn van de sterfscene. Volgens het schema is het een uur rijden, maar we gaan veel sneller door het gebrek aan passagiers, ik zit met niet meer dan drie mensen in de bus. Het is een mooie rit en ik kijk goed om me heen, voor het geval de aangegeven locatie het toch niet is, dat ik kan zeggen: 'ik heb iets gezien wat er op lijkt'.

Eerder dus dan verwacht ben ik op een van de twee door het Tourist Information Point aangegeven haltes, ik stap bij de eerste uit waar een cirkel op de kaart omheen staat. Ik word nog aangesproken door de chauffeur, volgens mij of ik wel zeker weet dat ik er hier uit wil omdat hier niet zoveel te zien is. 'Het is okay, I'm looking for a film location', zeg ik in m'n platste Engels. 

Als ik uitstap zie ik inderdaad niets van wat ik herken, maar in de verte zie ik achter de bomen de Mt Fuji weer, die we een tijdje achter ons hebben gelaten. Ik loop door... en zie inderdaad iets wat het zou kunnen zijn. Sterker nog, het zou het niet kunnen zijn, het IS het. En hoe verlaten de rest van de omgeving ook is, dit Saiko Lake is ook nog eens een heel bekend uitzichtspunt. Het uitzicht is absoluut adembenemend. Alleen: de plek vanaf waar X in het water strompelt herken ik niet terug, maar dat zou een pick-up shot kunnen zijn dat elders is gedraaid; de afstand tussen de ryokan en deze plek lijkt tenslotte ook naast elkaar te liggen terwijl het dusin werkelijkheid een uur rijden is.

Er staat een ouder Japans echtpaar bij het bord met de naam van het meer en ik moet mijn enthousiasme kwijt, zeg waarom ik hier ben, laat de scene zien op YouTube. Ze zijn uterst beleefd en lachen vriendelijk maar het zegt ze niet zo heel veel, maakt niet uit. Ik loop het strandje op, neem de ongelofelijke omgeving in me op, zeg steeds tegen mezelf dat dit 'fucking gaaf is, check daarna voor  de zoveelste keer YouTube omdat de glooiing in het landschap en de vorm van de berg net niet helemaal overeenkomen met de scene, maar een paar stappen verderop blijkt het inderdaad te kloppen.

Verder valt er niet zo heel veel aan te zien - behalve natuurlijk dat het intens indrukwekkend is - maar dat ik ook deze plek heb gevonden, na de theeplantage van Mogari No Mori en de ryokan van Kirschenbluten - vind ik fantastisch. En het water is zo verschrikkelijk helder, ik krijg het helaas niet goed op de foto. 

Het is nog vroeg, een uur of elf. Ik had gehoopt nog even te kunnen nagenieten in een koffiehuisje, maar wat ik denk dat een koffiehuis is blijkt helaas een guesthouse dat voor niet-gasten gesloten is. Ik besluit een paar kilometer te lopen naar wat grotten, waar ik drie kwartier later aan kom. Twee grotten die ik onder 1 entreeprijs kan bezoeken, en die een half uur hiken door het bos van elkaar gescheiden liggen, of een kwartiertje lopen langs de snelweg. Ik kies voor dat eerste, waar nog behoorlijk wat ijs ligt dus erg glad. Maar een mooi tochtje.

De grotten zijn allebei mooi, prachtige stalactieten van ijs, maar het is echt heel erg laag, zelfs zo laag dat bukken niet meer gaat en ik moet gaan zitten om er doorheen te komen. De hele omgeving schijnt begeven te zijn van grotten, dus daarom is het een grappig extra uitje, een leuk tussendoortje. En de omgeving is mooi, weer hele stukken waar ik in mijn eentje loop zonder iemand tegen te komen. Een fijne dag was het.

Blog over vandaag komt er nog aan, of vandaag nog of anders morgen. Het is nu vooral een aanval van zenuwen en geen paniek - net wat minder erg, maar evengoed irritant om doorheen te moeten komen.

1 Reactie

  1. Mam:
    22 februari 2023
    Gewoon!!! Gaaf....