Lviv: kersenwijn en openluchtmuseum

Volgens mij lukt het me niet om op een vakantie echt uit te rusten. Nu ik dit schrijf heb ik spierpijn, ben ik moe, en heb ik een lichte keelpijn ontwikkeld. Maar het is prima - alle eerdere klachten zijn zo goed als afwezig geweest. Het is goed zo. Oekraine is nog steeds raar, fascinerend en heerlijk.

Onze hoop tot rust te komen in Lviv moesten we al snel laten varen: we hadden in onze dormroom een paar figuren die het ons erg lastig maakten om te kunnen slapen waardoor Nicole en ik allebei tamelijk gaar waren toen de dag nog moest beginnen. Lviv is verder nog steeds fijn gelukkig, met al haar slenterstraatjes, boekenwinkels en cocktailbars. Nicole begint praktisch te zweven zodra ze maandagavond haar eerste slok cherrywijn in een jaar drinkt: een kersenwijn van 17,5%, koud of warm te kopen in een kleine keten winkels in en rond Lviv. Ik zelf ben niet zo'n grote fan van kersen maar ook ik vind dit nog altijd erg lekker, zeker nu het wat kouder wordt.

We staan het buiten te drinken als we worden aangesproken door twee meisjes uit Lviv - 21 en 28 - die vragen of ze bij ons aan het tafeltje mogen staan. Dat is uiteraard prima. Het is de gebruikeijke - leuke - riedel over waarom we naar Oekraine zijn gekomen en wat we hier nog meer gaan doen. Wat ons wel heel erg verbaast: het is in Oekraine niet gebruikelijk om samen te wonen als ze niet getrouwd zijn. Ik zie een lichte zweem van jaloezie als Nicole en ik vertellen dat dat in Nederland heel erg normaal is. 

Maandag neem ik Nicole mee naar het Museum of Folk Architecture and Life, een openluchtmuseum op een half uurtje lopen buiten het centrum vandaan. Ik was er vorig jaar geweest en het beviel me, en het is een goed excuus om even buiten de stad te zijn. Vorig jaar zat ik in het staartje van het hoogseizoen en kon je in het park nog allerlei oude kerken en woningen in het park bezoeken: die zijn nu in het laagseizoen dicht en er valt niet heel veel te doen, maar het is al met al een fijne boswandeling. Aan de rand van het park zien we een oude vrouw speelgoed, magneten en andere souvenirs verkopen, die ze ter plekke maakt en schildert. Het zijn prachtige hebbedingetjes waar ik er drie van koop en ik krijg korting. Ik wil het volledige bedrag betalen, maar daar wil ze niets van weten.