Taiwan: alles uit de halve dag halen in Kaoshiung

Vroeg opgestaan, had geen rust meer om nog verder in bed te liggen stinken.

Ik neem gisteren afscheid van het hostel in Tainan, HouseNandoor. Het is een kleurrijk klein huisje in een achterafstraatje, veel Indiaas-aandoende muurschilderingen, kleedjes, oranje verf op de muur, knus. Er werkt een meisje van 21 die Samantha en mij vaak helpt en uitstekend Engels spreekt ookal vindt ze zelf van niet. De eigenaresse zien we wat minder vaak, maar als ik op het punt sta van vertrekken mag ik van haar wel een kaart met een spreuk uitkiezen, en ze loopt een stuk met me mee naar het station zodat ik de goede kant oploop. Ook een hostel dat fijn is.

Het is nog geen uurtje met de trein naar Kaoshiung en om elf uur 's ochtends rijd ik het station binnen. Ik kan er maar een nacht blijven omdat ik met Marit en vrienden heb afgesproken om Sinterklaas te vieren. Kaoshiung is na Taipei de op een na grootste stad van het land.

Nog wat over dat Information Centre. Bij elk groot station heb je een Tourist Information Centre zitten. Ik heb er altijd veel aan gehad. Er zitten mensen die goed Engels spreken en soms belachelijk geduldig zijn. Zo gek dat er in Taiwan voor de rest soms zeer slecht Engels wordt gesproken maar ze wel zijn voorzien in zo'n informatiepunt als dit. Ik wil gisteren een taxi pakken om naar m'n hostel te gaan, maar dat raden ze me af: het is maar drie haltes met de metro. Om kwart voor twaalf ben ik in m'n hostel.

Kaoshiung lijkt in alles op Taipei, en ik heb het er wel naar mijn zin. Weer die druk op mezelf dat ik er alles uit moet halen omdat ik er maar een halve dag ben, en dat lukt me toch redelijk. In m'n keurige hostel ontmoet ik een Franse jongen. Een beetje een blabla-figuur omdat hij erg graag vertelt over waar hij allemaal is geweest en dat hij Maleisie en Bolivia toch veel leuker vond dan Taiwan, maar niet onaardig. Hij raadt me aan om naar het Cihou Lighthouse te gaan: even met de ferry en dan van het uitzicht genieten. Ik heb geen idee waar ik hier moet beginnen, dus ik neem zijn advies aan. We gaan eerst nog even samen naar een boekenwinkel die in LP vermeld staat (hij verblijft ook graag lang in bibliotheken en boekwinkels) en dan ga ik naar Cihou.

Het is een leuk tochtje: noch de ferry, noch het schiereiland, noch de vuurtoren zijn spectaculair maar het is iets wat ik anders nooit zou hebben gedaan dus ik vermaak me. 

Op de terugweg blijf ik via het Railway Museum nog even hangen bij iets wat blijkt een kunstdistrict te zijn en wat dik in de LP aangeraden stond, daarna zag ik in diezelfde gids nog iets staan over het Lotus Pond, een groot meer met daarom heen enkele kitscherige beelden en tempels, die 's avonds verlicht zijn. Eigenlijk ga ik 's avonds liever niet met de bus alleen op stap omdat ik bang ben te verdwalen, maar ik zet me er overheen.

Ik pak de bus die vermeld staat, alleen deze heeft een A erachter dus ik hoop dat het de goeie is. Ik krijg het lange tijd op m'n heupen, maar na een rit van een kwartier kom ik er. Het is dan al donker. Beelden gigantisch en inderdaad ultra-kitsch, maar schitterend. Hier twee van die beelden:

https://www.rtaiwanr.com/kaohsiung-city/lotus-pond

Na wat verdwaal en rondgevraag kom ik uiteindelijk een bus tegen die me afzet bij een metrostation, en ik ga ter besluit nog langs een gigantisch winkelcentrum waar ik m'n geld in m'n zak voel branden bij een van de allermooiste boekenwinkels die ik ooit ben tegengekomen.

En nu: ontbijt!