Sri Lanka: Trincomalee / Jaffna, deel #1: de aanhouder wint & Sunshine Hotel is stom

Twee dagen nadat ik heb besloten om een week eerder naar huis te gaan, en ik heb het weer naar mijn zin - het kan raar lopen. Of het een is een gevolg van het ander, dat kan ook.

In kustplaatsje Trincomalee heb ik me suf verveeld. Het Sunshine Hotel & Hall in Green Street; Ga. Er. Niet. Heen. Een betonnen blokkendoos met het meest onbeschofte personeel dat ik tot nu toe heb meegemaakt: dat Cha-dinges waar mijn moeder en ik het een nacht moesten zien vol te houden was ook een betonnen blokkendoos, maar die had tenminste nog welwillend personeel.

De ontvangst bij Sunshine is niet bepaald hartelijk, of zeg maar; stug. Dat men geen hulp aanbiedt met het sjouwen van mijn tas: kan gebeuren. Ik kan het tenslotte ook prima zelf sjouwen. De volgende ochtend - uitcheckdag - wordt het echt apart.

Bij de manager (jong, hip, kaal en een blik die verraadt 'ik heb geen zin in mijn werk) kom ik een bedrag van zo'n 1600 rp betalen met een briefje van 5000 rp. Ik weet dat ze het hier niet leuk vinden als je groot geld geeft, maar om 'm te zieken doe ik het toch, en dat lukt behoorlijk goed. We spelen een spelletje 'wie gaat het geld wisselen', een spel dat ik uiteindelijk win.

'I don't have change!', zegt hij kwaad. 'Well, I paid and I don't have change too!', zoiets is mijn antwoord. Het riedeltje 'I don't have change!' herhaalt zich nog een paar keer, met het stuk chagrijn dat nog een keer vraagt of ik niet terug kan komen met wisselgeld als ik ontbeten heb. Ik pieker er niet over, hoewel van woede mijn hartslag wel in een hoger tempo is beland. 'You wait here', zegt hij en ik word zijn kantoor uitgebonjourd. Na 5 minuten komt een andere medewerker met het geld aanzetten. Ja, ik ben hier trots op.

(excuses voor de lange blogtitel maar ik hoop dat deze blog in de zoekresultaten van Google gaat verschijnen als men gaat zoeken naar Sunshine Hotel)