Thailand reis 2024: Khao Sok National Park, tweede deel

(voordat ik dit schrijf haal ik aan de overkant een blikje cola om te mengen met de Thaise Hong Tong whisky die ik al bij me heb om me straks weer een trap op naar de domroom te besparen. De eigenaresse van het hostel ziet die fles: 'Ah, very good'.)

Zoals ik net al zei: het Khao Sok National Park was een van de mooiste plekken waar ik ooit geweest ben en ook met de tour heb ik - ondanks het 24/7 gepieker over mezelf - twee hele leuke dagen gehad. Het is lekker om dit weer te kunnen typen met een ontzettend voldaan gevoel. 

Het is gisterochtend met hostelgenootje Hymke even overleggen wat ik mee ga nemen op zo'n tocht. Mijn paspoort en portemmonnee laat ik in haar kluisje, ik neem 1000 Baht mee om in elk geval nog 240 Baht toegang voor het park te betalen en misschien nog wat onvoorziene dingen. Slippers, ondergoed, zwembroek doe ik aan en misschien nog een overhemd met korte mouwen mocht het koud worden: het is een wilde gok. Mijn boek neem ik door ruimtegebrek niet mee, iets wat ik best spannend vind omdat ik zonder boek niks heb  om op terug te vallen als het saai wordt. 

Ergens tussen haakjes in de vorige blog al gezegd, maar dit hostel is ook een reisbureautje waar de eigenaresse voor allerlei toeristen allerlei vervoer regelt. Als Hymke en ik gisterochtend zitten te wachetn is het een komen en gaan van allerlei toeristen en minivans en hele grote bussen, die van ons laat nog even op zich wachten. Het blijkt een groep van 60 man te zijn die is verspreid over een minivan en een grote bus: wij zitten in de tot de nok toe gevulde minivan. Daar maak ik vrijwel meteen kennis met twee Brabantse vriendinnen - wat is het toch een meesterlijk mooi accent - die elkaar hebben leren kennen bij de visboer waar ze samen werken.

Ik vind het spannend, deze dagen; weer de hitte in, de controle moeten weggeven, vind ik de mensen wel leuk? Die eerste twee gaan goed, dat laatste is mwah maar het was een prachtige tocht. 

Om mijn eigen illusie weg te nemen: dit tripje is bepaald niet uniek. Als we bij de Tourist Pier aankomen van Khao Sok National Park staat er een gigantische groep die onder leiding van een handjevol Thaise gidsen allemaal moeten worden onderverdeeld over de boten. Niet iedereen die ik daar zie hoort bij ons maar wat ik zei: met wat later blijkt 60 man is het een grote groep. 

Het groepje met wie ik op de boot zit is niet mijn favoriet: ik zit met een groepje (Amsterdamse) flirtende begin twintigers op een boot, het soort mensen met wie ik tien jaar geleden vast een aardige tijd zal hebben gehad maar het slappe gelul van vooral een van de meisjes - van 'ik heb volgens mij ADD want ik heb geen concentratie en ik kom overal te laat' tot backpacken in Peru: kind hou je snater en geniet van de omgeving. Nee, ik word niet oud, dit soort types vond ik in Suriname begin 2009 ook al stom. Trouwens wel grappig; een van de meisjes herkent mij - en ik haar ook, vaag - van Somboon Legacy, waar zij net van een maand vrijwilligen terugkomt. Klein wereldje. 

Waanzinnig mooi; na de eerste van een aantal prachtige boottochten - zo'n drie kwartier - komen we aan bij ons onderkomen op het water. Als je het vanaf boven zou zien zou het volgens mij een halve maan vorm hebben; in het midden het centrale gedeelte waar we uitleg krijgen, aan weerszijden een rij rieten huisjes met twee toiletunits. Rieten huisjes op en aan het water waar je trouwens moet komen via een zeer gammele houten loopplank maar dat is ook een deel van de lol. De stadsmensen mogen een dag back to basic, dat is eigenlijk het idee. 

Nadat ik toch een paar slechte recensies op Google had gelezen was ik toch wat huiverig voor de gidsen - ook na een paar negatieve ervaringen in Suriname die zijn blijven hangen. Verrassing: hoofd gids genaamd DJ doet het ontzettend goed. In gebroken maar goed verstaanbaar Engels krijgt hij het voor elkaar om een groep  van 60 man - waaronder ook een paar (Poolse) kinderen - stil te krijgen en uit te leggen wat de bedoeling is. 

Alle precieze tijdstippen ben ik even kwijt maar na een lekkere lunch - grotendeels vega - en nadat iedereen een huisje heeft (ik slaap met een lange Brit van 39 en een stillere Duitse jongen van een jaar of 24 op drie vierkante meter) gaan we meteen met de boten naar de jungle toe. Het zal geen lange tocht worden omdat het al 's middags is en we ook nog terug moeten, maar de wandeltocht van zo'n 40 minuten is pittig en ik ben zielsgelukkig met de wandelschoenen die ik in Rotterdam heb gekocht. Het zijn geen schoenen die gemaakt zijn voor water en modder maar met een risico van een verzwikte enkel neem ik het risico niet om op mijn sandalen te lopen. 

Dan maar het risico van mijn schoenen verpesten: het gaat door modder, water, over boomstammen, klimmen, schuiven, glijden: het is geen gemakkelijke tocht. Ik heb een dunne Thaise broek aan die ergens al was gescheurd en die in de loop van de tocht alleen maar meer uitscheurt: prima, liever een goedkope broek van 160 Baht die kapot gaat dan een dure. Het is vooral veel zweten in de jungle en het tempo proberen bij te houden: heel veel genieten van de omgeving is er niet bij. Daar is het ook veel te heet voor. Wat ik me nu bedenk; ik heb in Suriname ook dit soort jungletours gedaan op dit tempo en toen waren we met veel kleinere groepen. Het is ook anders veel te benauwd. 

Uiteindelijk komen we aan bij de grot, iets waar ik bij het boeken van de tour geen rekening mee had gehouden. Omdat ik hoor dat we zaklantaarns op krijgen omdat het erg donker is en omdat we door smalle gedeeltes moeten vind ik het heel spannend, ik kreeg het sowieso al benauwd bij films als The Descent en vooral As Above So Below (heerlijke film trouwens) omdat ik licht claustrofobisch ben. We staan op het punt de grot in te gaan en ik bedenk me dat ik naaktposeren toch een stuk minder eng vind dan dit. Voor de duidelijkheid: in deze grot zijn geen wandelpaden aangelegd en is er geen licht. Het enige hulpmiddel dat er op de helft van de tour hangt is een stuk touw om je aan vast te houden, kort.

Oh ja, en er lopen tamelijk grote spinnen rond die ook goed zichtbaar zijn: de reden dat Hymke de tour niet doet vanwege arachnofobie. 

Op de een of andere manier is mijn lengte tijdens de jungeltocht een nadeel, in de grot is het een voordeel; in de stukken waar we door het water heen moeten kan ik - op twee keer na - altijd staan en ik heb meer grip, ook dankzij die schoenen trouwens. De gidsen zijn altijd in de buurt, de flashlights zijn altijd zichtbaar: het is goed te doen, en toch smal en diep genoeg om je het gevoel te krijgen dat je 'echt' door een grot heen bent gegaan. Ik denk dat de tocht bij elkaar een half uurtje duurt.

's Avonds. Zwemmen in het meer, avondeten, naborrelen: het is gezellig, het is fijn, maar ik mis wel een klik, het zijn niet de mooie Parade gesprekken. Iets na tien uur 's avonds gaat iedereen slapen, er is geen muziek, er zijn gigantisch veel sterren te zien, er is rust, het is lekker om even uit het hostel gogme te zijn,het heeft de lading van een schoolreisje. Ondanks dat ik mezelf in de weg zit; het is mooi. 

Vanochtend wordt iedereen rond half zeven wakker. Ik slaap goed, hoewel ik wel mijn matras heb moeten delen met de Brit en ik er in mijn slaap onbewust voor heb gezorgd dat hij de halve nacht op de grond heeft moeten slapen omdat ik nogal breeduit lag blijkbaar. Goed geslapen dus, volgens Kyle te goed.

DJ en zijn collega's nemen ons die ochtend mee op een bootsafari; met de bootjes langs de plekken gaan waar mogelijk dieren te zien zijn. De bootjes maken nogal wat herrie dus niemand verwacht wat, maar tot ieders verbazing zien we in de verte toch nog een aantal apen slingeren en toekans voorbij komen. Ik zal trouwens later apen van heel dichtbij gaan zien, maar daarover later meer.

Dan is het tijd voor ontbijt, en na twee uurtjes rond te hebben gehangen en in het water te  hebben gedobberd is het om tien uur tijd om langzaam richting pier te gaan. Zoek het echt even op, Khao Sok National Park, want ik kan het hier nog zo uitgebreid beschrijven maar dit moet je zien. 

Het wordt laat, ik ga naar mijn dormroom-met-airco terug. Morgen naar Phuket en dan... ik heb nog steeds geen idee voor die laatste week.