Sri Lanka: begin Animal SOS (meh) en Abberny Villa is prachtig!

Het goede nieuws: de homestay waar ik deze week zit is heerlijk vanaf de eerste seconde. Het slechte nieuws: ik weet niet hoe ik het een week ga volhouden bij Animal SOS Sri Lanka want ze hebben heel weinig werk voor me. Beginnen bij het begin.

Gisteren vertrek ik van Galle naar het hotel waar ik nu zit. In de mail had ik de instructie om de bus van Galle naar Matara te nemen - een stadje hier iets verderop - en dan uit te stappen bij Midigama Junction, bij een klokkentoren (in Sri Lanka zijn heel veel centrale busstations gelegen bij een klokkentoren, Clock Tower). Tot zover duidelijk. Wat ik zoals altijd in zo'n geval doe: vragen bij de busconducteur of hij wil aangeven waar ik moet uitstappen. Dat gaat meestal goed.

We stoppen na zo'n 45 min bij een punt waarbij ik door het raam aan de conducteur vraag: 'Get of here?'  Nee, gebaart hij. Nog iets verder. Uiteindelijk krijg ik het seintje bij het centrale busstation van Widigama. Ik stap uit, en er is een enorme herrie van een verkiezingscampagne dus bellen wordt me me moeilijk gemaakt. Ik bel het guesthouse maar kan echt niets verstaan door de herrie, dus ik stap een winkel in van witgoed. Daar proberen ze me te helpen (ze moeten wel, ik druk mijn telefoon praktisch in hun handen) maar de herrie dringt ook naar binnen door.

Uiteindelijk: de jongen belooft me op te komen halen bij de winkel, iets wat duidelijk wordt na een stuk of zes onverstaanbare telefoontjes. Als er ook nog een oude man onduidelijk tegen me begint te praten is mijn irritatie-niveau HOOG en ik zeg bot in het Nederlands een aantal onaardige dingen terug, ik ben er klaar mee, met dat constante gestaar, die stank en dat onduidelijke gepraat van die gasten hier. En we ontspannen: de jongen van de homestay komt me uiteindelijk keurig en beleefd met de tuktuk ophalen. Het blijkt dat ik inderdaad bij de halte er uit had moeten gaan waarvan mijn gevoel dat zei. Het tuktukritje is gratis want het was tenslotte - zijn woorden - niet mijn schuld. 

We rijden een gigantisch stuk terug. En komen na wat zijweggetjes bij een klein paradijsje midden in het groen. Abberny Villa in Midigama. Het wordt gerund door een familie, met dochter Nisha van 21 en zoon Neranga van 22. Ik kan weer even niet goed uitdrukken hoe blij ik ben dat ik hier ben want het is allemaal prachtig. Een gigantische tuin met boomhut met alles erop en eraan (8000rp per nacht, ver buiten mijn budget maar het geld echt waard), kruiden en vruchten overal, apen die af en toe langskomen, een koe en haar kalfje en de hond en de kat als bonus. Kamer ruim en prachtig, badkamer is de eerste badkamer met een douche waar ik rechtop kan staan. Samen met Neranga maak ik nog een korte wandeling door de omgeving, eindigend bij Boeddhistische tempel met wederom prachtig uitzicht. En geen Westerling gezien want dit ligt ver buiten het toeristische gedeelte. En alles voor een zeer aangename prijs want deze mensen hebben dezelfde filosofie als het Orchid House in Galle: eerst gastvrijheid, daarna pas het geld. Ik love.

Tot zover het goede nieuws, want Animal SOS Sri Lanka heeft 900 superlieve honden maar ik voel me hier supernutteloos. Ik kijk het morgen nog een dag aan, anders ga ik tot en met zondag (heb hier tot en met zondag geboekt en dat is prima want je begrjipt: ideaal hotel) dorpjes in de omgeving bezoeken. Morgen meer!