Sri Lanka: Deniyaya - Sinharaja Forest Reserve

Mijn laatste week en toch nog bij een (kleine) waterval gezwommen, in Deniyaya. Het was mooi.

Niet geheel verrassend ga ik tevreden weg uit Galle. Zondagavond zit ik op een bankje op het Fort. Recht voor me de vuurtoren, links beneden de stad en rechts beneden de zee. Het is wat afgekoeld, met een fijne wind.

Eerder die avond haal ik een 'khottu' bij The Blockhouse, een niet al te sfeerrijk maar toch gezellig eettentje in het centrum. Ik krijg de vraag of ik het écht extra spicy wil. Dat wil ik en krijg ik ook. Het is pittig maar het valt nog steeds wel mee. De eigenaar vertelt dat de kok het bijna niet kon klaarmaken omdat het zo spicy was. Is en blijft leuk. Tegenover haal ik een mango/passievrucht-ijsje bij the Dairy King, een ijszaak die in de Lonely Planet werd aangeraden en inderdaad erg fijn is. Ik praat nog wat bij met de eigenaar van het guesthouse, die in de eerste plaats verzamelaar en verkoper is van oude munten. Ik ga tevreden slapen.

Maandagochtend in de bus naar Deniyaya begeeft ook mijn zonnebril het als ik mijn backpack iets te ongecontroleerd voor in de bus neerleg.

Ik ga naar Deniyaya vanwege het Sinharaja Forest Reserve, een UNESCO-gecertificeerd bos. Deniyaya zelf biedt niets spectaculairs maar is leuk om kort rond te dwalen. Vergelijkbaar met Monaragala: een lange strip huizen en winkels met eromheen veel natuur. En de tocht met de bus van Galle naar Deniyaya is een van de mooiste die ik tot nu toe heb gedaan, met massa's theeplantages en theefabrieken. Dat uitzicht gaat nooit vervelen.

Accommodatie van dienst is Deniyaya Rest House, gevestigd in een oud koloniaal gebouw. Iets duurder dan ik gewend ben, maar ik krijg waar voor mijn geld: een gigantische kamer die schoon is. Alleen: het is geen backpackers-hotel. Ik val die avond redelijk uit de toon met mijn t-shirt en spijkerbroek tussen Sri Lankaanse zakenlui die zichzelf erg grappig vinden, roken op plekken waar het niet mag en luidruchtig zijn. Maar als ik naar bed ga is het stil, en het uitzicht is schitterend.

Enig nadeel is dat bijna niemand van de staf Engels spreekt, op een wat brede manager na. Die dan wel super-vriendelijk is. Ik spreek met hem een prijs af voor een pakket voor een rondleiding door het bos: ontbijt, water, heen en terug met tuktuk en een rondleiding voor een prijs waar je in Nederland net twee keer voor naar de bioscoop kan.

Ik vraag gisteravond aan de manager of de gids misschien een camera heeft die ik kan gebruiken met mijn geheugenkaartje, om toch nog wat foto's te kunnen maken. Vanmorgen krijg ik zijn eigen Nikon-camera met zoomlens, geen probleem. De tocht is met krap 3 uur een flink stuk korter dan de bedoeling is, maar de gids en zijn broertje vinden het prima om de foto's te maken, waardoor ik eindig op een stuk of 80 foto's. Ik maak me druk over het feit dat de tocht korter duurde dan de bedoeling was, maar ik laat het los. En stiekem vond ik het ritje met de tuktuk - bijna een half uur! - leuker. Sagara is een vrolijke goedlachse man, die me op het einde nog een buizerd laat zien die op een paal zit. Ik geef 'm een redelijke fooi. En ik heb toch nog in natuurlijk water gezwommen. Prima dagje al met al. 

Net loop ik een uurtje op met een Duitser die ik tegenkom als ik het Rest House uitkom. De dag wordt weer wat gevuld, en met de wetenschap dat ik nog maar 3 nachten heb: het is fijn. Zes weken Sri Lanka, het was écht goed zoals het was. 

Alle goeds...!!!