Thailand reis 2024: Ko Mak, lange busreis, Bangkok

Een aantal mensen vraagt me of ik dan toch niet wat langer op Ko Mak had willen blijven. Ook die vogel van een hostel eigenaar vanmorgen: 'Maar je hebt maar zo weinig van het eiland gezien!' Klopt, maar drie weken is voor Thailand kort en ik moet keuzes maken. Ik werd vanmorgen wakker aan een tropisch strand, waarom zou ik nog meer willen? Echt, het is goed zo.

Het is inderdaad wel een kleine schok als blijkt gisterochtend dat Ko Mak heel goed fietsbaar is, in tegenstelling tot grote zus Ko Kut. 'Was ik hier maar eerder heen gegaan', enz. Maar National Park Khao Sok roept. En eigenlijk Chiang Mai ook, hoewel ik van meerdere kanten hoor dat dat geen slimme zet is om daarheen te gaan vanwege de oogstverbrandingen die daar nu plaatsvinden en er dus een moddervette laag smog hangt. Een Nieuw Zeelandse toeriste wrijft het net nog even in: 'You've had your chance'. En bedankt, Nieuw Zeeland. 

Ik besluit er gisteren het beste van te maken. Als ik om een uurtje of tien 's ochtends aankom is mijn kamer nog niet klaar, er zit nog een Britse toeriste in die naar een beach club in de buurt verhuist, om onduidelijke redenen. Later die middag zie ik een grote vlek op het bed van ik-wil-niet-weten-wat-voor oorsprong en vraag me af of haar vertrek daar mee te maken heeft. Met de fiets rij ik alvast een eerste verkenningsrondje, ook hier een lange strip van guesthouses, beach clubs, massagesalons en hier en daar een supermarkt. Ja, dit vind ik veel gezelliger dan Ko Kut, hoewel het - en eigenlijk net als Ko Kut  - behoorlijk is aangepast aan het toerisme. Maar charmant is het zeker.

Dit moet ik even gokken, maar volgens mij zijn het de baas en zijn dochter die me aanvankelijk overhalen om de volgende ochtend - vanmorgen dus, voor het tijdsbesef - een boot te nemen naar Trat en dan een minivan te nemen. TIjdens het fietsen bedenk ik me toch dat ik wil vasthouden aan mijn oorspronkelijke plan: taxi naar de pier, dan met een boot naar het vasteland en vanaf daar een bus naar Bangkok, rechtstreeks. Dat zal me bij elkaar 1100 Baht gaan kosten, maar ik denk sowieos dat je met boottocht naar Trat + minibusje naar Bangkok hetzelfde kwijt bent. En het bedrijf - Boon Siri - dat de ferry en de bus naar Bangkok verzorgt is een goeie, ze verzorgden ook mijn vervoer op de heenweg en alles ging keurig op tijd. Ik vraag het aan dochter-en vaderlief en na even wat gebrom ('I have to ask the guy from the other boat') is het snel in orde. De vriend van de dochter begrijpt volgens mij nog het meeste waarom ik op mijn beslissing terugkom. Aardige jongen.

Mijn kamer bij het Baan Yai guesthouse is prima voor een nacht, maar ja wel die rare vlek op het bed.  Voor de zekerheid ga ik aan de andere kant van het bed liggen om een half uurtje van de hitte bij te komen. Daarna de zee in. Ik zou liegen als ik zeg dat ik me volledig kan overgeven aan het moment - Nicole weet denk ik exact waar ik op dat moment toch nog over pieker - maar ook nu, heel simpel: het is goed zo. Ik dobber wat, bedenk dan dat ik mijn handdoek ben vergeten maar oh ja mijn kamer ligt op tien meter bij het strand vandaan. En de heldere kleur  van het water gaat nooit vervelen. 

Wanneer ik terug ben in mijn kamer word ik toch onrustig over het andere probleem: hoe kom ik van Bangkok naar National Park Khao Sok toe? In de meest ideale situatie heb ik woensdagochtend vanuit Bangkok meteen een minibus of een trein daarheen. Dat lukt sowieso al niet. Wel is er de andere mogelijkheid: het stadje Surat Thani, de springplank om naar het national park te komen. Hoewel ik negen jaar geleden aardige ervaringen had met nachtbussen, zijn Manouk en Diana onafhankelijk van elkaar zo fel over de onveilige situaties die zo'n rit met zich meebrengt dat ik dat toch even laat voor wat het is. 

Tien minuten later heb ik online een ticket geboekt voor de nachttrein vanuit Bangkok naar Surat Thani - vanaf daar kan ik naar het schijnt makkelijk in Khao Sok komen. Kan ik met 35 jaar oud  nog trots zijn dat dit me zo snel is gelukt, vraag ik letterlijk aan Nicole die middag. Geen schaamte: het is me binnen vrij korte tijd gelukt om een nachttrein te vinden en dat voelt ontzettend aangenaam. Geen luxe, maar een coupe met een ventilator - lijkt mij na eerdere ervaringen meer dan voldoende, zeker omdat het 's nachts ook flink afkoelt.Morgenavond heb ik om 19.30u een nachttrein. Ik wil er nog even niet aan denken hoe brak ik tegen die tijd ben trouwens, zorgen voor morgen. En daarbij was het voor deze vakantie al een wens om een nachttrein ergens naartoe te nemen, maar ik ging er niet op aansturen. Toch gelukt nu.

's Avonds fiets ik tien minuten naar een grooot open pizza restaurant op Ko Mak. Ze gaan pas om half zes open, ik ben iets te vroeg, maar ik snak naar pizza na alle noodles en Pad Thai. Het idee is dat elke basis een pizza Margarita is, elk ingredient extra is 20 Baht. De pizza is groot en lekker.

Daarna ben ik nog net op tijd om op het strand de zon onder te zien gaan. Het strand zelf is prachtig, de beach club van Baan Yai blinkt helaas niet uit in sfeer, met lelijk licht en grotendeels afwezig personeel bij de bar. Die gezelligheid vind ik gelukkig wel bij de bar ernaast - vier stappen door het zand en je bent er - met een barman / eigenaar die overduidelijk een horecaman is, goed in z'n vak is en die de niet echt lage prijzen meer dan goedmaakt door zijn gastvrijheid. Met boek (maar ook met telefoon helaas) in de hand neem ik twee (Thai) whisky cola - staat niet op de kaart, 'yeah sure no problem'. Het is mijn favoriete zomerse drankje en ik mis mijjn vader op dat moment gigantisch. Wat zou hij van de Thaise whisky hebben gevonden? 

Je kan bij de buren ook ontbijten, vanaf acht uur - dat doe ik vanmorgen, zoals beloofd. Ook omdat ik nog steeds zit te chagrijnen over dat geld voor die fiets, en als gisteravond het licht bij het strand al om acht uur uit gaat heb ik het helemaal gehad met Baan Yai. Een schuine douchekop. Een wasbak die net te ver naar voren staat waardoor veel water uit de kraan wordt verspild. En waarom een tv ophangen als 'ie het niet doet? Slapen doe ik er ook niet echt geweldig. 

Vandaag een lange reisdag gehad. Eerst twee uur met de boot, dan vanaf een verlaten oord op de grens met Cambodja de bus in. Op de boot krijgen we - vrolijkmakend! - een flesje water en een muffin, tijdens het wachten tussen de boot en de bus krijgen we nog een rijst met groenten dat bij de prijs inbegrepen zit. Een vriendelijke zwerfhond die huishoudt bij de busterminal maak ik blij met een pakje half verkruimelde droge crackers.

Ik onderschat hoe lang de busrit is, vanaf 13u tot 19.15u. Een schone bus met airco en een chauffeur die zich keurig aan de regels houdt, de busrit zelf voert ons over een lange provincieweg langs allerlei nondescripte stadjes met dito bouwbedrijven, koffieketens en hier en daar een rij marktkraampjes. Ergens daar allemaal achter ligt de Thaise Golf, die krijgen we niet te zien. Als vanavond in Bangkok aankomen heb ik spijt dat ik mijn spijkerbroek aan heb gedaan; het is weer Thais warm. Een hotel geboekt op aanraden van in de buurt van Khao San Rd, wat helaas toch even oubollig (een gigantische beeldbuis tv aan het plafond) en kil is, met een niet al te vriendelijk onthaal van de receptie. 

Khao San Road is net de Amsterdamse Walllen qua drukte  maar dan zonder de roodverlichte ramen. Ook veel wietshops, restaurants, straatverkopers. Met Google die niet helemaal goed meewerkt vind ik toch vrij snel het hotel maar ik ben helemaal gaar. Laatste punt van zorg: een overnachting vinden in Khao Sok. Ik laat net de receptie bellen naar de eigenaar van een rijtje hutjes op het water, maar de receptie is gesloten: vanaf morgenochtend 07u zijn ze weer open. En dan heel hard hopen dat ik op zo'n korte termijn nog wat kan vinden. Klein voordeel tegenover hetzelfde last minute verhaal als met Ko Kut: het is nu doordeweeks en een stuk rustiger. 

Ik kom de volgende nog even terug op het weer waanzinnig goede veganistische restaurant dat ik hier om de hoek heb gevonden!