Tien dagen je mond dicht houden - deel 2

En ik zit alweer in Bangkok. Ik weet niet wat het is met deze reis. Als ik vanmorgen een mail lees van mijn ouders krijg ik weer een brok in mijn keel en wil ik linea recta naar huis, maar als ik dan later op de dag vandaag een flink aantal uren doorbreng met een toffe Zwitserse van 20 (die echt belachelijk veel boeken heeft gelezen, een vriend heeft van 15 jaar ouder en heel erg bereisd is - cool, kortom) en min of meer mijn 'Before Sunrise'-moment beleef zonder de romantiek is het allemaal weer goed. En toch zal ik blij zijn als het er allemaal weer op zit, in alle eerlijkheid. Maar spijt? Nooit.

Om nog terug te komen op het klooster. Op dag 10 krijgen we de mogelijkheid om in Mediation Hall #5 in de microfoon ons verhaal te doen, over hoe we het vonden. Ik vertel dat ik de dagen heb beleefd op een andere, maar minstens even goede manier. Dat mediteren interesseerde me echt niet, maar het waren de kleine momenten die het deden en die zo mooi waren. Vanaf dag 5 keken we elke ochtend - als zowel mannen als vrouwen van yoga terugliepen - naar hoe de zon opkwam, aan de rand van de drie meertjes. De zon als ultieme vorm van entertainment, en het was zo mooi, zo sereen. In films gezegd: denk aan het begin van 'Het Leven uit een Dag', voor de weinigen die die film gezien hebben.

Die stilte in het klooster was echt heel fijn. Mensen van ElephantsWorld die dit lezen weten dat het nogal mijn klacht was dat het niet altijd even stil was, en die rust heb ik in Suan Mokh wel gevonden. De eerste twee nachten lig ik in een kamer naast een Amerikaan die ontzettend aardig is maar ook ontzettend snurkt en HARD! Ik krijg de mogelijkheid om te verhuizen naar de overkant en slaap raar, maar ik slaap. Toen ik vannacht in die geweldige nachttrein - met superdupercool uitklapbed dat superduperlekker lag! - weer op een zacht matras lag was het toch wel weer heel erg fijn.

Op dag 9 na krijgen we elke ochtend een Dhamma talk, een cassettebandje met opnames uit 1988 over het Boeddhisme. Nog een religie die ik kan afstrepen trouwens: ik geloof graag dat een leven zonder luxe de enige weg naar geluk is, maar als ik op dag 10 hoor dat als je verkracht wordt het je eigen schuld is (echt gehoord, echt) haak ik definitief af. Ik was overigens al min of meer afgehaakt toen er worden als 'ignorant' en 'foolish' werden gebruikt om mensen aan te duiden die bijv. in zaken als reincarnatie geloven, of uberhaupt gewoon een andere gedachte of religie aanhangen. Ook het zogenaamd vreedzame Boeddhisme is griezelig. Maar wederom: geen spijt, want interessant was het absoluut.

En ik maar denken dat ik zoveel te vertellen heb. Dat heb ik ook, maar het is te veel om samen te vatten. En ik word al snel te negatief terwijl ik dat helemaal niet zo bedoel. Oh ja WACHT! Het eten was heel heel heel erg lekker! Op dag 9 na twee vegetarische maaltijden per dag (dag 9 was zeg maar de dag van het minimalisme en kregen we 's ochtends om half negen een grote maaltijd en daarna behalve chocomelk niets meer), en gottogot... heerlijk. 's Ochtends een rijstpap die niet eens zo heel erg onaardig was, maar als hoofdmaaltijd... curry's, tofu en groenten in alle mogelijke combinaties en allemaal even lekker.

Goed, ik ga weer. Morgen - ramp der freaking rampen - proberen mijn visum te verlengen al zou ik bij god niet weten waar dat immigration centre is. In het internetcafe waar ik nu zit kan je voor dit doeleinde vier pasfoto's laten maken voor 120 baht - elders heb ik ze voor 100 baht gezien. Ik zal maar niet zeggen wat ik over de prijs denk.

Oh ja, en Opstelten en Teeven weg, spannend! :-)