Boedapest: aangename sfeer in drukkende temperaturen

Nicole en ik zitten gisteren in een stuk of drie bussen wanneer ik tegen haar zeg dat ik al continue zit te bedenken wat ik in een nieuwe reislog ga schrijven. Nu we hier zitten in een - nog een van de weinig overgebleven - internetcafes heb ik geen idee meer wat die al dat moois was en improviseren.

Het zoeken naar bussen, je moeilijk verstaanbaar maken, geen idee hebben waar je bent en hopen dat er iets fatsoenlijks vegetarisch te eten is: ik heb dit gedoe gemist, het is lekker om weer op reis te zijn en te moeten aankloten voor zaken die in Nederland normaal zijn geworden. Nicole heeft de afgelopen weken in het kader van voorpret de hele Lonely Planet-gids uit haar hoofd geleerd met alle goede adressen en leuke attracties; nu we hier zijn is het mijn beurt om aux nonchalant te kunnen zeggen: 'We komen er heus wel, dit komt goed.' Zoals het altijd goedkomt.

De vlucht met KLM is prima, net zoals de aankomst op het vliegveld waar we voor vrijwel geen geld een pas voor zeven dagen OV krijgen door goed Engels-sprekend personeel. Op voorhand weten we dat ons hostel drie bussen verderop is, met de extra moeilijkheid dat de metro tijdelijk geen metro is maar een bus. Warm, zweten, op en neer lopen en goed uitkijken waar je uitstapt, maar twee uur na aankomst op het vliegveld zijn we in het hostel. 

Een fijn hostel, in een woonwijk met prachtige huizen, gelegen op een paar heuvels wat nog een stevige klim is. We komen een half uurtje bij in onze kamer, en rond acht uur zijn we weer in het centrum. De Subway eerder die avond was lekker maar erg weinig en niet warm, en ik heb een prima humeur dus we belanden bij een achteraf-pizza tentje waar niemand zit, maar waar de eigenaar aan een half woord genoeg heeft. We zijn in Boedapest.

We zitten dan rond metrohalte Astoria, in het wat toeristischer maar leuk gedeelte van de stad. Veel kebabshops, supermarkten, slijterijen. Nicole en ik lopen recht op het reuzenrad af in de verte. Het reuzenrad vinden we allebei te duur, maar in het er om heen gelegen park is een klein festival aan de gang met heel veel mensen zittend op grasveld-met-alcohol en een vrolijke band op het podium. Het is de hipster-achtige sfeer die ik had gehoopt te krijgen, met een aangename buiten-temperatuur. We hangen nog wat rond bij een soort aangelegd zwenbad-achtig meer (er is geen betere manier om dit uit te leggen) met een bar en een jazzclub er onder. 

Vandaag. De bakkerij waar we dachten heen te kunnen gaan is dicht, maar als we een uurtje later in het centrum belanden is dat gelukkig snel opgelost, waarbij Nicole me vragend aankijkt als ik een pizzapunt als ontbijt neem. Het is buiten al ontzettend heet. Nu ik dit schrijf hebben zowel Nicole en ik geen idee meer wat we die ochtend deden, en rond half een komen we bij de Hospital in the Rock aan, een museum in een voormalig ondergronds oorlogsziekenhuis, met een rondleiding van een uur. Erg interessant. 

De blog wordt weer te lang nu. Dit even het eerste deel, geen idee wanneer er een vervolg komt want zoals ik al zei: weinig internetcafees & typen vanaf je telefoon is stom. 

Morgen nog steeds in Boedapest, dan in elk geval een nacht in Slowakije. En dan weer terug naar Boedapest waarschijnlijk, maar we merken het wel.