Taiwan: waar twee oude mijnwerkersstadjes uit hun voegen barsten.

De een na laatste dag en ik ben blij dat het er op zit, zeker zoals ik me nu voel. Na een zoektocht die veel langer duurde dan nodig was, ga ik zitten in een door LP geroemd veganistisch restaurant. En ik word duizelig. Als ik op straat loop is die duizeligheid minder, maar nu in het hostel en het is weer terug. Ik hoop van harte dat het vermoeidheid is, waar opzich best een redelijke kans toe is want de afgelopen dagen veel gedaan.

Na een tip van de Information Centre-helden gisteren bij het metrostation ga ik vandaag inderdaad naar Jiufen en Jinguashi, twee dorpjes in het uiterste noord-oosten van Taiwan met een mijnwerkers- en Tweede Wereldoorlog verleden. Wat ik er hier en daar van oppik: Jiufen is smalle straatjes met lampionnen, Jinguashi heeft een paar mooie toeristische locaties in de natuur. Van Nederlander Ben hoor ik gisteren dat het moeilijk te bereiken is, LP zegt anders. Zonder al te veel verwachtingen ga ik er met een boemeltreintje heen, daarna nog een kwartier met de bus.

Ik besluit eerst Jinguashi te bezoeken, zodat ik eventueel niet 's avonds in de natuur verdwaald hoef te raken. In Jinghuasi is er een oude vervallen koper- raffinaderij, de Remains of the 13 Levels, die er op een foto erg mooi uitzag. Als ik met nog een busje in Jinguashi aankom geen spoor van een richtingaanwijzer (de mooie plekken staan in Taiwan meestal keurig bewegwijzerd). Het mijnwerkersmuseum waar ik ook heen had gewild is gesloten want maandag, maar daarnaast is wel een politiestation waar ik het kan vragen. De politieagent kan geen Engels, en haalt er een jongen bij die dat WEL kan. Na wat gevraag en overleg wijst hij me uiteindelijk op het nummer van een bus die langs het punt zou komen. Nog geen twee minuten later komt er een minibusje voorgereden, en de jongen komt nog even checken of het de juiste is en zegt tegen de chauffeur waar ik heen wil. Het kost wat gedoe maar ik kom er wel.

Met nog wat Aziatische toeristen erbij - met een meisje uit Singapore die ik later leer kennen als Katleen - wordt me duidelijk gemaakt dat het busje langs alle punten rijdt en dat we overal een minuut of vijf hebben om uit te stappen en foto's te maken. Die vijf minuten zijn meer dan voldoende en ik ga me vermaken, deze alternatieve mini-tour. Katleen vertaalt af en toe. De Golden Waterfall is inderdaad niet onwijs interessant, de Remains of the 13 Levels ook niet wat ik had gehoopt (maar vanaf beneden gezien heeft het inderdaad wel wat - we konden niet dichterbij komen want - ik denk om veiligheidsredenen - gesloten. 

Ik ben sneller klaar in Jinguashi dan verwacht, en besluit met Katleen mee te gaan naar Jiufen. Katleen is 26, is leerlingenbegeleider op een primary school, negen dagen op vakantie in Taiwan en onlangs verloofd. Haar moedertaal is Engels, maar spreekt ook vloeiend Mandarijn en dat is altijd handig om naast je te hebben. 

Jiufen is inderdaad veel smalle straatjes en mooie lampionnen, maar nog drukker dan Amsterdam op Koningsdag. Het barst uit zijn voegen van de - Aziatische - toeristen, waar Katleen en ik verbaasd over zijn omdat maandag meestal rustig is (kun je nagaan hoe het er hier in de weekenden aan toe gaat, ik huiver bij het idee). Het is mooi, het is ondanks de toeristen sfeervol en leuk dat een scene uit de anime-film Spirited Away hier op geïnspireerd is, maar pokke-toeristisch. Ik vind er wel een souvenir waar ik al een tijd lang naar op jacht ben.

Het is nog geen drie uur 's middags als we allebei Jiufen wel gezien hebben. Katleen gaat naar Shifen, een vergelijkbaar stadje iets verderop. Nooit van gehoord, het is ook een voetnoot in de LP. Ik ga mee want nog geen zin om naar Taipei terug te gaan. Het treinritje er naar toe is schitterend, wat we in Shifen zien is minder hoopgevend: druk druk druk druk druk SERIEUS WAT DOEN AL DEZE MENSEN HIER?! 

Wat ze doen? Voor 200 Taiwanese dollar lampionnen de lucht insteken. Mooi en typisch voor deze streek, maar ik durf niet na te denken over de milieuschade. Het is voor mij een langgerekte freakshow wat betreft hysterische Aziaten, en ben blij als Katleen en ik wat meer richting natuur lopen en ik eindelijk deze vakantie over twee grote loopbruggen een rivier kan oversteken. De waterval die we daar zien is wat mooier dan de Golden Waterfall, en de mist tussen de groene heuvels... Dit is wat ik graag wat vaker had willen zien.

Morgen laatste dag. Ik wil nog het liefst langs een natuurgebied en een hot spring hier in de buurt, maar misschien moet ik mezelf gaan afremmen. En dan weer het vliegtuig in...