Dublin: prachtige boekenwinkels, een warm B&B en heel veel lopen

Alweer bijna op de valreep nog een internetcafe gevonden in Dublin. Zoals vanouds een donker hol met ranzig toetsenbord, maar een lekker rustpunt op de dag na meer te hebben gelopen dan gepland. 

Zaterdag. Ik zie op tegen het vliegen, maar de verwachte paniekaanval blijft gelukkig uit. Beenruimte meer dan had ik had verwacht in een mooi schoon vliegtuig. Wel is de landing nogal ruw: iemand achterin roept: "Wilt u een zachte landing, betaal dan 5 euro meer." 

Ik laat nu heel veel aan Nicole over na het in Thailand en Sri Lanka zelf te hebben gedaan. Wat ik irrritant vind van mezelf, maar Nicole is degene met internetverbinding op haar telefoon en dus ook degene die daarmee een overzicht heeft van alle bustijden- en verbindingen. Ik loop haar achterna en kom af en toe met een lumineus plan, bijvoorbeeld om gisteren na een lange dag slenteren 's avonds even een adempauze te nemen in het B&B en daarna nog even een sloot bier te drinken.

Dublin is fijn. Een grotere versie van Rotterdam: meer slenterstraatjes, meer prachtige bruggen, een excentriekere bevolking, een schat aan boekenwinkels en - de afgelopen dagen - supergoed weer. Het weer is zo mooi dat we allebei een klein beetje verlangen naar wat verkoeling, maar we kunnen wel overal goed heen en echt heel erg druk is het niet: we hebben gisteren voor Trinity College een kwartiertje gewacht en zelfs dat viel nog wel mee.

Almara B&B is prachtig. Een spontaan onthaal van eigenaresse Maria die ons heel veel tips geeft en medelijden met ons heeft dat we door de locals de verkeerde bus & looproute zijn opgestuurd. Kamer prachtig, met mooie badkamer, lekker bed (oke, misschien een iets te zacht matras) en genoeg kastruimte. Voor het ontbijt kan gekozen worden uit meerdere opties - zowel de scrambled eggs als de pannekoeken waren erg lekker & erg vullend. 

Boekenwinkels: het zijn er veel en ze zijn allemaal even mooi, en dan zijn er ook nog de boekenkraampjes in het centrum van de Temple Bar. Het geurt, het kleurt, het knispert en het voelt, en met een bedrag van iets boven de 30 euro die ik van m'n moeder heb gekregen beland ik op vier prachtige boeken.

Nicole en ik kopen direct op het vliegveld een pass waarmee we onbeperkt van het OV gebruik kunnen maken. Geen overbodige luxe met een B&B die net te ver is buiten het centrum trouwens, maar ook lekker vanwege het 'gaan en staan waar je wil'-gevoel. Zaterdagavond zijn we moe, en we besluiten om ons te laten rijden, en op de bonnefooi stappen we een bus in. Meer dan een uur later stappen we uit, nadat we een mooi uitzicht op de bergen of zijn het heuvels hebben gezien.

Ik denk in al mijn naiviteit dat als er een bus heen gaat, die ook wel terug zal gaan. De zon fikt, ook nog steeds om negen uur 's avonds, en die bus die terug zou gaan, die gaat niet terug. Ja wacht, er staat een bus aangekondigd op het scherm maar die aankondiging verdwijnt ook weer, wat er voor zorgt dat we meer dan een uur in een van de outskirts van Dublin staan te wachten, geholpen door een Ier wiens accent ik nog steeds niet versta. Lang haar, stevige baard, sneakers onder nette broek, extreem sympathiek maar als hij een grap maakt lach ik en hoop ik dat hij niet doorheeft dat ik geen idee heb waar hij het over heeft. Hij is uiteindelijk wel degene die zorgt dat we 's avonds weer in het B&B belanden.

Ik verdeel 'm weer even in twee delen...