Japan, Nagasaki, deel #1

Om even letterlijk en figuurlijk van het gezeur af te zijn:

• Een paar dagen niet geschreven omdat ik helemaal gek werd en word van de kriebelhoest, iets wat 's avonds altijd veel erger is dan overdag en ik dus ook voor weinig anders concentratie heb dan suf op m'n telefoon kijken;
• Ik ben te veel in de stad blijven hangen en ik heb enorm veel spijt dat ik niet meer natuur heb gezien. Heeft ook veel te maken met planning, tijd, prioriteit en het weer; Koya-San en Nikko zullen prachtige plekken zijn om lange wandelingen te maken in het groen. En aan de andere kant: als ik hoor hoe hoog de luchtvochtigheid kan zijn en hoe druk... het is kiezen of delen.

Tussen Osaka en Nagasaki heb ik ergens een overstap van drie minuten, iets waar ik me dus al een tijd lang zenuwachtig over kan maken. In Nederland zou dat ook terecht zijn, maar dit is Japan: ik zit al geruime tijd in de volgende trein voor we eindelijk vertrekken. Ik zie trouwens toch wel wat meer mensen iets eerder dan normaal bij de treindeur staan. Maar zoals altijd; het gaat weer keurig op tijd.

Van Nagasaki verwacht ik eigenlijk een soort openluchtmuseum, een tweede Amsterdam. Ik ben dan denk ik in de war met Huis ten Bosch (iets wat ik vandaag heb gedaan en geniaal was) en ik vergeet voor het gemak ook even dat Nagasaki de tweede stad was die een atoombom over zich heen kreeg en dus compleet werd weggevaagd. Uiteindelijk is het een stad net zoals alle anderen, met als verschil dat het haventje aardig is en in de lente en zomer waarschijnlijk erg druk. Aardig, maar niet het wauw-gevoel wat ik ooit had bij Lviv en Montpellier.

Mijn hotel is op een kwartiertje lopen. Ik kan ook een tram nemen, maar in de tijd dat ik de tram heb gevonden kan ik ook lopen, zo is de gedachte. Het inchecken begint met gedoe, een lang en ingewikkeld verhaal wat nu te saai is om te vertellen. Het komt er op neer dat ik gebruik heb gemaakt van een korting waar ik geen recht op heb, maar Booking.com was onduidelijk en ik hoop nu dat ik  230 euro terugkrijg. Ik zei al: lang en saai.

In Nagasaki eet ik alledrie de avonden Indiaas, waarvan twee keer bij dezelfde. De tweede avond heb ik een paar tentjes op het oog maar die zijn allemaal gesloten of volgeboekt. En beland ik bij een andere Indier. Ik sta trouwens tot drie keer toe met mijn mond vol tanden als ik vraag - twee keer bij een restaurant, een keertje bij een supermarkt - wat de favoriete Shah Rukh Khan film (= Bollywood god). Ik word glazig aangestaard en de Indiers zijn geen Indiers maar Nepalezen. Ik ben er nog niet achter kunnen komen hoe het zit met blijkbaar een aardige Nepalese gemeenschap.

Ook in dit hotel is er een onsen en ook in dit hotel zit ik er niet op mijn gemak maar ook dit keer ga ik er tot twee keer toe wel twee keer tien minuten in. Erg warm water, erg schuddend water (ik kan het echt niet zinniger omschrijven). Lekker voor even, maar als ik het tien minuten volhoud is het  lang.