Japan, Osaka, deel #2

Als mijn vader nog geleefd had, had ik 'm vandaag gebeld en om aan te geven hoe stom ik Universal Studios Osaka vond, had ik verwezen naar een van de beste afleveringen van Hi-de-Hi! waarin de onvolprezen John Le Mesurier (van Dad's Army faam) een gastrol heeft als - ik vertaal het maar even als - decaan van de universiteit van waar Jeffrey lesgaf. Hij wil dat Jeffrey vertrekt uit dat stomme vakantiekamp en terugkomt naar de universiteit. Jeffrey weigert. Op het einde van de aflevering gromt Le Mesurier 'Round... spherical objects!, vrij vertaald als: 'Idiote plastic troep'.

John Le Mesurier wordt hier neergezet als een elitair figuur maar ik had met deze zin aan mijn vader precies kunnen uitleggen wat ik bedoelde. Alles in dat park is plastic, afgrijselijk duur en zelfs op een doordeweekse dag druk. Maar evengoed, ik ben in de minderheid want iedereen had het naar zijn zin. Goed, zo weer verder waar ik gisteren gebleven was maar even een moment om mijn vader te gedenken. Hi-de-Hi voor daar in de hemel pap, doe een pilsje met Ruth Pollard. 

Wat gisteravond heel wat korter maar leuker was, was het enorme reuzenrad hier om de hoek. Ik eet een beroerde pizza (serieus, wat is dat toch hier met bodems waar je praktisch doorheen kan kijken?) maar heb nog wel zin om de drukte in te duiken. Het ding is 112 meter hoog en staat dan toch al op de 7e verdieping van een winkelcentrum. Een kaartje is 1000 Yen, en er staat bij dat je een uur moet wachten maar binnen nog geen half uur zit ik in een karretje- ondanks alle drukte krijg ik er een voor mezelf omdat ik in mijn eentje ben. Japanse efficientie. De rit schijnt 17 minuten te duren, hoewel het voor mij korter leek.

In elk geval, het is prachtig, een leuke afsluiting van een leuke dag. Wel raak ik nog gigantisch verdwaald tussen alle zebrapaden, stationsgangen die overgaan in winkelcentrum gangen en loopbruggen en afzettingen. Victory Monument in Bangkok was overzichtelijker.

Het ontbijt van vanmorgen in het hotel is een tegenvaller; alleen een Japanese Style breakfast en dat wordt toch niet helemaal lekker wakker. Wat vlees en vis in lekkere sauzen en currys, maar de zachte tofu (wat ik zat ben ondertussen, als ik thuis ben ga ik dat spul helemaal stuk fritureren zodat het super krokant wordt) heeft geen saus. Roerei met wat groenten, droge rijst en kool met pruimensaus, echt smaken doet het me niet. En heel veel jus d'orange die mijn keel smeert met steeds een droge hoest waar ik - hallo hypochondrie - me toch wel zorgen om ga maken.

De rest van het verhaal van Universal in de volgende blog.