Montpellier: vrijdag | zaterdag

Vrijdag besteed ik aan wat het leukste is om hier te doen: rondslenteren in de oude straten. Het fijne is dat ik de rust heb om niet zo heel veel te hoeven doen van mezelf: ik ben er een week en heb alle tijd van de wereld - waar ik normaal na drie nachten al uit een stad weg ga, en dat is als het meezit. Nu: ik ga wat winkeltjes in en ut, bekijk een kerk, koop een souvenir, ik bezoek een heel mooi museum voor moderne kunst, en ik maak een korte wandeltocht naar Antigone, het hypermoderne gedeelte van de stad net buiten het centrum. 

Zaterdag kijk ik of het me lukt om naar het strand te komen. Niet dat ik met alle geweld zand tussen mijn tenen wil maar de fietstocht is maar 10 kilometer en is mooi, hoor ik ook van de eigenaar van Ground Zero. Het is bij Antigone de rivier oversteken, dan naar rechts, en dan een heel stuk rechtdoor. Nog vrijwel aan het begin van de route kom ik langs een reeks koffietentjes in de schaduw - de laatste, voorlopig, waarvan er eentje redelijk gezellig uitziet. Het is pas elf uur maar ik wil best even een koffie doen. Ik ga binnen zitten aan een tafel van vier, het is niet druk. Er komt een medewerker op me af: 'Vous etes quatre?', blaft 'ie, 'ben je met z'n vieren?' Eh, nee. Ik word gedirigeerd naar een tafeltje voor twee, de menukaart die ik per ongeluk meeneem legt 'ie geirriteerd terug. Ik heb er ook geen zin in, stik er maar in met je botte gedrag in dat donkere cafe van je. Als ie buiten zicht is ga ik zonder iets te zeggen naar buiten. Dit is trouwens de eerste en enige keer dat ik lullig ben behandeld in Montpellier, wat dat betreft is mijn mening over de Fransen erg bijgedraaid.

Met behulp van Google vervolg ik m'n weg. Niet spectaculair en toch erg leuk, het is in elk geval lekker weer even op de fiets te zitten. En inderdaad: het is alleen maar rechtdoor. Ik ben geen fan van strand maar de geur van de zee is aangenaam. Uiteindelijk kom ik bij de lokale badplaats aan: de sfeer van goedkoop eten en badslippers is niet de mijne - het is leuk om even rond te kijken en ook prima om er straks weer weg te gaan. In de zee ga ik niet, het strand ga ik al helemaal niet op. Via vega-app Happy Cow beland ik bij een Braziliaans restaurant waar ze ook een vegetarische en veganistische optie hebben. Erg prijzig voor wat je krijgt - een potje bonen met een kleeeeeein beetje tempeh en wat kruiden, en wat zoute kool (erg lekker) en de siroop waar je vier euro voor betaalt en zelf moet aanlengen met water. Maar die man is zo aardig: waarom zou ik me druk maken?

Het is leuk rond te lopen in deze voor mij totaal andere wereld: ik zal nooit begrijpen wat er ontspannend aan is om in de drukte dagenlang aan het strand te liggen tussen de meeuwen, de geur van zonnebrandcreme en plastic zandspeeltjes. Een keer met een jetski of een speedboat rondracen lijkt me wel leuk, bedenk ik me als ik een groep twintigers dat zie doen.

De terugrit naar Montpellier is vreselijk. Het eerste gedeelte weet ik nog op de tast te vinden - ik zie wel nog in de verte wat flamingo's op het water, heel erg leuk - maar zodra het fietspad overgaat in een autosnelweg raak ik de draad kwijt en Google stuurt me alle kanten op behalve de juiste, en de fietspaden zijn ook enorm onduidelijk aangegeven. Ik kom terug in het hotel, maar drie kwartier later dan ik gedacht had.

's Avonds eet ik een fantastische Pad Thai in een brasserie - Thailand is ook alweer acht jaar geleden - en eindig daar met een moddervette en ook hele lekkere dame blanche. Zeker een adres waar ik nog een keer terug zou willen. Tevreden als ik ben koop ik nog twee boeken bij Le Bookshop en dan... die enkel. 

Morgen mijn laatste dag hier, en hopelijk nog wat gelegenheid voor wat laatste blogs!