Montpellier: woensdag

Woensdagochtend iets voor achten heb ik een Thalys naar Parijs. Met een uurtje overstaptijd zou ik dan een TGV hebben naar Montpellier, bij elkaar genomen een rit van ongeveer zes uur - de reistijd van Kyiv naar Lviv, nog altijd mijn referentiepunt op dit gebied. Ik ben niet zenuwachtig, maar heb wel een wat ongerust gevoel; ik heb voor het eerst geboekt via Treinreiswinkel en het is nog even de vraag of dat goed gaat.

Ergens tussen Antwerpen en Parijs wordt die ongerustheid bevestigd: mijn station van aankomst  - Gare du Nord - is niet hetzelfde als mijn station van vertrek - Gare du Lyon. Het is een kwestie van slechts twee metrohaltes, maar haal ik dat binnen een uur? De NS en Treinreiswinkel geven verschillende informatie: NS zegt dat het bij elkaar meer dan een uur tussen beide stations is en dat je maar beter een kaartje voor de metro in de Thalys kan kopen. Treinreiswinkel heeft het over 25 minuten en een grote hoeveelheid kaartautomaten op Gare du Nord. 

Een metrokaartje in de Thalys kopen is sowieso al niet mogelijk en ik baal van Treinreiswinkel dat ze me niet even hebben ingelicht. De vraag van het moment: neem ik het risico van mogelijk een trein missen? Nee, besluit ik: via de app van de Franse vervoerder koop ik voor 125 euro een kaartje voor een directe trein naar Montpellier een paar uur later, rond 14.30u. Ik baal van het geld, maar het scheelt me stress en dat is me ook wat waard. De grap is: zelfs met lang wachten in de Thalys en kloten met de automaten voor de metrokaartjes haal ik mijn oorspronkelijke trein met gemak. De site van Treinreiswinkel  was dus de meest betrouwbare - kudo's voor hun. En het geld voor mijn overbodige treinkaartje kan ik - tot mijn verbazing - nog gewoon terugkrijgen. Minus 19 euro voor ik denk administratiekosten, maar dat neem ik graag als leergeld. 

Dat ik niet wist van het verschil in aankomst-en vertrekstation in Parijs was een kwestie van gebrek aan voorbereiding. Dat uit zich ook in dat ik niet wist dat mijn station van aankomst in Montpellier heel ver buiten het centrum ligt. Een uur lopen in de hitte doe ik toch maar niet, een taxi nergens te bekennen, dus wordt het de meute volgen en een pendelbusje nemen waarmee ik al iets meer richting het centrum kom. Daar moet ik een tram nemen en het is mijn eerste contact met een dame in houtje-touwtje Frans want ik heb geen idee of ik de goeie tram heb. Ik mis het overzicht van het OV in Taipei of zelfs Kyiv: de dame bevestigt dat het de juiste tram is, maar voor de zekerheid zet ik Google aan. Zoals altijd: het lukt, en niet veel later ben ik in het Hotel des Arts. Het is rond half vier in de middag. En Montpellier blijkt nog veel mooier dan in mijn herinnering - dat er op het Place de La Comedie en een andere mooie boulevard aan de tramrails verbouwd wordt en dus geen mooie plaatjes oplevert neem ik graag voor lief. 

Ik noemde het al en ik blijf het noemen: de Middeleeuwse slenterstraatjes met terrasjes en doorkijkjes de ene nog mooier dan de andere: de gedachte aan de WegisWeg / Diagon Alley van Harry Potter dringt zich vaak op. Ik beland al snel bij een prachtig boekwinkeltje - Le Bookshop, accuraat getiteld. Wat linksig en boeken die in een mooi ingerichte kelder vocht staan te vangen, maar ik neem er een fotoboekje van Montpellier mee en een boek met de fascinerende titel 'No One Here Reads Tolstoy - Memoirs of a Working-Class Reader'. In herinnering aan mijn vader, die mijn referentie van het woord 'working-class' naar de pilotaflevering van Hi-de-Hi direct zou hebben begrepen (en in schaterlachen zou zijn uitgebarsten). Prima winkeltje om wat tijd door te brengen (en geld te besteden).  

Het Indiase restaurant 's avonds is niet veel bijzonders: in een dubbele spiegel zie ik een plek op mijn achterhoofd waar ik geen fan van ben, en het is de eerste keer van velen dat ik word geconfronteerd met de aanwezigheid van Nederlanders, in dit geval twee broers uit Enschede van midden twintig. Twee ballen - we hebben een kort gesprek maar we worden zeg maar geen vrienden. Het eten is niet onaardig maar zo goed als in Praag, Boedapest of Rotterdam is het niet. Maar het maakt allemaal niet uit, echt niet. De temperatuur is goed, het is aangenaam mensen kijken, ik heb de tijd, 'laat mij maar gaan want ik geniet'. 

Met uit alle macht het voornemen om rust te nemen heb ik geen idee of ik de komende dagen de rust kan gaan nemen om te schrijven, maar we zien wel waar het spreekwoordelijke schip strandt.. 

P.S.; De Japan-blogs waren stom, hopelijk zijn deze beter te lezen.

Nog een P.S.: ik ben eindelijk begonnen in het boek 'All the Light You Can Not See' van Anthony Doerr. Prachtig boek maar op de een of andere manier heb ik er geen rust voor. Wel een boek dat ik binnen twee dagen uit kreeg was een boek dat ik hier in het hotel oppikte: 'Ibiza Club' van Linda van Rijn (pseudoniem). Simpel, plat vermaak maar ook erg leuk vermaak.