Phiman Riverview Guesthouse is te gek! Maar dan nu...

En van wat de onontdekte parel qua guesthouses in Bangkok moet zijn, naar een eigen kamer in een guesthouse-met-addertjes-onder-het-gras. Van niet meer naar Nederland terug willen naar weer aftellen.

Eerst even het goede nieuws. Vanuit Chaiya had ik het eerste guesthouse in Bangkok geboekt dat bovenaan de lijst verscheen voor 180B per nacht, zonder echt goed op te letten wat of waar het is. Dat niet goed opletten heeft me dus hier in Ayutahaya genekt, in Bangkok is het een gouden greep gebleken want ik heb vier ontzettend leuke dagen gehad en als ik vergelijkbare dagen ga krijgen is het tel je zegeningen. Die zegeningen in kwestie zit ik net in de minivan van Bangkok naar Ayutahaya te tellen en dat zijn er echt behoorlijk veel.

Het hotel waar ik het dus nu al een tijdje over heb is het Phiman Riverview Guesthouse, als ik het goed heb in het noord-westen van Bangkok en niet ver van het centrum vandaan. Boek ik eerst nog voor 1 nacht, dat worden er uiteindelijk 4 en elke baht is dubbel en dwars besteed. Het is een guesthouse dat pal aan de rivier ligt, en vlak naast een hele grote brug die op de Erasmusbrug lijkt. Eigenaar van het guesthouse is Jane, een Thaise vrouw van begin 30 die prima Engels spreekt en die de voor mij aangename eigenschap bezit van zelfspot. 

En weet je nog, dat eenzame gevoel dat ik had op Ko Phi Phi en waar ik al om 22u al naar bed ging? Ik was ontzettend bang dat me dat weer ging gebeuren, maar ik ben in vier dagen Bangkok nauwelijks alleen geweest. Elke dag was het wel met iemand anders waar ik mee optrok. 

Donderdagochtend als ik aankom is het eerst een paar uur stressen rond het visum, maar na een douche besluit ik met frisse moed de stad in te gaan en wel te zien waar ik uitkom. Met een groep oudere Duitsers die ik tegenkom neem ik een kort boottochtje naar een pier verderop, waarna onze wegen scheiden en ik in mijn eentje verder ga. Waarna ik dus zoals ik vertelde een Zwitsers meisje tegenkom met wie ik de rest van de dag doorbreng. Backpackersontmoetingen zoals het prachtig is.

Vrijdagvisumdag, en 's avonds neemt de Franse, 27-jarige docente Camille me mee naar de overkant van de brug, een plek waar alleen maar lokale mensen zitten te barbecuen aan de kant van de rivier, omgeven door wat streetfoodkraampjes. Ook Camille is een fijn persoon om de tijd mee door te brengen voor zolang het duurt, en de volgende ochtend is ze weg, naar Cambodja. Het zijn van die avonden waarvan ik er hoop meer te krijgen.

Zaterdag naar een CouchSurf-event waar we onder begeleiding van een vrouwelijke kok die mij absoluut niet lijkt te mogen naar een markt gaan en dan eten. Lekker gegeten en met wat leuke mensen gesproken, verder niet memorabel. Maar wederom heb ik een leuke dag zonder me eenzaam te voelen. En dat ik een regiovrije DVD vind van een Thaise monsterfilm voor 49Baht is een bonus.

Zondag met de Nederlandse Mieke naar Chatchutak Market - de markt waar ze echt letterlijk alles hebben. Leuk gehad, en daarna nog verdwaald in Bangkok - net als je denkt de stad door te hebben merk je weer dat Bus 65 niet meer gratis is en blijkbaar toch niet naar Samsen Road gaat, gaat bus 525 wel heen maar niet terug en is Samsen Road onvindbaar. Maar we komen er. Altijd.

Ik zit gisteravond te midden van een Nederlandse, twee Britse meisjes, twee mannen uit Berlijn en twee enorm toffe Syriers. Wat ik al op Facebook zette: 'En echt niemand, nee echt niemand, pakt jou gisteren, ooit, af'. Goed, nu weer verder, kijken hoe ik de komende twee dagen in Ayutahaya ga doorbrengen en wat weer in vredesnaam daarna. U hoort nog van ons.

P.S: Ik zei tegen Jane dat ik twee dagen voor mijn moeder komt, dus op 6 april, alvast terugga naar Bangkok en weer in haar hotel wil overnachten. 'Don't need to make a reservation, you just come and I have a bed for you.' Liefde. 

P.S: Op Booking.com een oprechte goeie review achtergelaten voor Phiman. En het is me gelukt om in ruil daarvoor een gratis icetea te krijgen. Liefde.