Sri Lanka: Kandy - Boeddhistisch Disneyland & Sri Lankase vriendelijkheid

Rare dag gehad gister, en in een soort roes die blog van gisteren eruit geknald. Nu weer meer rust, en stomtoevallig tegen een aangenaam internethol aangelopen.

Mijn moeder en ik komen net uit de Temple of the Sacred Tooth Relic gelopen, een soort Disneyland voor Boeddhisten - wat het Vaticaan voor ons is en Mekka voor onze islamatische medelanders, is dit voor de Boeddhisten. We betalen een redelijk bedrag voor entree, moeten onze schoenen uittrekken en mogen dan naar binnen. Tja. Het is allemaal mooi, maar ik vind die devotie van de plaatselijke bevolking... Het blijft raar. Straatarme maar bakken met geld besteden aan offerandes voor heiligdommen, met monniken die het allemaal maar best vinden. We worden opgejaagd langs de Heilige Tand - het relikwie in kwestie - en ik moet weer denken aan dit filmpje:

https://www.youtube.com/watch?v=sD4vO1QNj-A

Dat gevoel.

Oh ja, en dan dat gebeuren van gister. We werden aangeraden om naar een theefabriek te gaan, met de trein 3 uur maar in werkelijkheid 4,5 uur verderop. Vanaf het station van Nanu Oya zouden we met de tuktuk gaan, voor 50 rupee. We komen aan bij het station en elke tuktukchauffeur vraagt ongeveer 1500 tot 2000 rp. We blijven zo lang drammen en rondvragen dat we kwaad bloed beginnen te zetten bij de chauffeurs ("Go play hokey!", zegt een chauffeur meer dan geirriteerd) en ik heel blij ben als mijn moeder en ik samen het erover eens zijn om dan maar weer terug te gaan naar Kandy. Tenslotte: de treinrit was wederom schitterend en dingen gezien hebben we absoluut, alleen niet precies wat we wilden. De indrukken, de mensen en de omgeving hebben we uitgebreid kunnen bekijken. Jammer van die theefabriek, maar het zij zo.

We gaan met de bus naar Kandy terug, alleen moeten we overstappen op Nuwara Eliya. Later blijkt dat het vanaf DAT station wel 50rp was en NIET vanaf Nanu Oya. De boze tuktukchauffeurs hadden dus wel min of meer gelijk, hoewel ik van de jongen van onze homestay hoorde dat alles boven de 1500 rp pure oplichterij is.

Uiteindelijk komen we rond 17u 's avonds in Kandy terug. Uit pure balorigheid bedenken mijn moeder en ik dat we vast geen tuktuk van 600 rp nodig hebben om terug naar de homestay te gaan: in de buurt van de homestay stopt een bus. Ja, we zijn allebei super-krenterig, maar dit levert ons wel een leuk avontuur op waar ik absoluut geen spijt van heb:

Zoeken naar de juiste bus is in alle stadschaos lastig, maar bij een houtje-touwtje informatiedesk vraag ik het, met behulp van het visitekaartje van het guesthouse, het nummer van de bus (die we nog wisten) en een foto van de halte. Het kost ons ongeveer een kwartiertje of nog minder zelfs voor we de juiste bus te pakken hebben. Ik vraag voor de zekerheid of het de juiste bus is.

Dat is het absoluut, maar niet voordat een stuk of 4 Sri Lankanen voor ons rond hebben gebeld of het klopt. Alles wat ik in Thailand miste aan vriendelijkheid krijg ik hier dubbel en dwars terug. Ook een stokoude vrouw op de heenreis naar Nanu Oya bood mij haar zitplek aan zodat ik naast mijn moeder kon zitten, iets wat ik resoluut weiger uiteraard. Als ze de trein uitgaat schudt ze door het raam mijn moeder de hand. Nogmaals: van de Thai viel het me heel erg tegen, van de Sri Lankanen blijf ik me positief verbazen.

We gaan weer, de drukke stad in, misschien nog kijken of er wat vegetarisch te eten valt en dan op zoek naar een grottentempel. Wordt vervolgd!