Sri Lanka: links jungle, rechts de zee

Bij m'n vorige twee Sri Lanka-blogs had ik het gevoel dat er wat miste, dat het te veel 'en toen gingen we naar... en toen gingen we naar...'-verhalen waren. Gelukkig weten mijn lezers raad. Huda had het erover dat ze wat details miste: hoe ziet het eruit, hoe ruikt het? Dus voordat ik het vergeet: ik ben net bij een Japanse pagode geweest waar het bij de entree naar popcorn rook.

Ik ga meer details opschrijven voortaan - als ik dit eenmaal aan het typen ben vergeet ik ontzettend veel dingen. Nadat we net op een van de mooiste plekken op aarde zijn geweest zit ik nu in een donkere winkel, Hindi-muziek vaag overstemd op de achtergrond. Internetcafes vinden wordt nog een uitdaging, maar het begin is er.

Van Colombo naar Galle in het zuiden wilden we eigenlijk met de trein, maar de receptionist in het Grand Oriental raadde ons dat af: een bus is comfortabler. We hebben de bus genomen, maar achteraf is dat jammer; zo heel erg comfortabel was de bus niet - maar, een ervaring was het SOWIESO - en de treinrit van Colombo naar Galle is beroemd.

De busrit vanaf Colombo. Slumdog Millionaire, altijd weer die film waar ik in dit land aan moet denken aangezien alle beelden kloppen. Warm, zweterig, krap en herrie aan alle kanten. Moeder en ik zijn volledig Blanke Westerse Toerist Die Geen Idee Heeft Waar Die in Godsnaam is Beland, zij met roodaangelopen gezicht en ik boze 'don't fok with me' blik die uiteraard niets helpt. In elk geval: om met de bus Colombo uit te komen kost al een dik uur: optrekken, heel veel toeteren, uitlaatgassen happen, een Hindi-popconcert op videoscherm boven de chauffeur en proberen lichaamscontact met mede-passagiers te vermijden. Wat niet lukt.

Onderweg op Galle Road - een heeeeeeeeeele lange heeeeeeeeeeeele drukke weg die eindeloos nog ver buiten Colombo doorloopt - zien we nog een olifant in pokkeherrie in de drukte lopen met loodzware kettingen lopen bij een Hindoestische ceremonie. Op heet asfalt. Ik wil niet weten hoe het arme dier zich voelt. Ik probeer alle herrie te overstemmen met vertrouwd The Silent Force van Within Temptation (muziek die me vorig jaar in Thailand ook overal doorheen hielp) en een aangename playlist van Nicole, maar na een tijdje geef ik de moed op.

En na anderhalf uur wordt het wat rustiger en verschijnt er wat meer natuur hier en daar. Links jungle, en rechts - vrjiwel constant - de zee. Galle is een enorme verrassing.

Voor de leesbaarheid verdeel ik 'm even in twee stukken!