Sri Lanka: links jungle, rechts de zee #2

Galle is een stad waarvan het mooiste deel binnen het Fort ligt, zoiets heet een vestingstadje volgens mij. Heel veel oude Nederlandse gebouwen en straatnamen zoals de Leynbaan. De nog steeds werkende vuurtoren als baken in de duisternis, zoiets. Met de tsunami was een groot deel van de stad verwoest, maar het Fort schijnt nog steeds een hoop tegengehouden te hebben.

Beschrijven hoe mooi het is wordt even lastig, maar het is echt MOOI en supersfeervol. Toeristisch maar niet te, binnen het Fort aangenaam rustig en het toerisme heeft de locals nog niet weggejaagd, hoewel ik vermoed dat dat binnenkort wel anders wordt. We logeren in een homestay-achtig pand waar we bijna tussen de bewoners slapen. Iets waar mijn moeder nog even aan moet wennen na het Grand Oriental, maar uiteindelijk is het oke.

Oh ja, en Wie is de Mol - die met Margriet als de Mol - schijnt hier opgenomen te zijn, maar ik zou het moeten terugzien om het goed te weten. Volgens een man van een leuk ijswinkeltje wordt hier zoveel van binnen-en buitenland opgenomen dat ze net zoals in Amsterdam al dat filmen wel eens zat worden als er weer een straat afgezet is.

Ik moet inkorten want echt te veel. Via de eigenaresse van de homestay regelen we vanmorgen - toch nog vrij onverwacht - dat we met een tuktuk-bestuurder van hun uit naar Jungle Beach kunnen, iets wat ik vaag had zien staan in de Lonely Planet. Een kwartiertje per tuktuk voor een mooie prijs, met een chauffeur die me doet denken aan een jaren 70 Bollywoodfilmster. Ook dit: zo mooi dat het hier proberen te beschrijven geen recht doet.

Het is flink klimmen met de tuktuk. We komen uit bij een prachtige witte Japanse pagode - volgens mij ter ere van de tsunami-slachtoffers - en daarna een afdaling naar een klein maar fijn strandje, met de blauwe roeibootjes, palmen en ook een gigantische berg afval. Ik erger me: er hangt een bordje 'protect the nature it will protect you' maar nergens een prullenbak te bekennen.

Bij een restaurantje op de top, naast de Pagode - drinken we een cola en zien we even verderop - yeeeeeh! - eekhoorns die van een berg rijst eten. En in de afdaling naar beneden ergens in de boomtop een aap.

Net als Thailand vorig jaar: hoe mooi ik het ook vind, stiekem ben ik ook weer blij als het erop zit, iets wat mijn moeder ook wel heeft. In het moment zitten blijft moeilijk. Maar het is ook nog steeds lichte reisangst, nog steeds niet alles weten waar alles zit, wie te vertrouwen zijn en wie niet en hoe te onderhandelen. Oh ja, wat betreft dat laatste: eergister in Colombo voor het eerst onderhandeld met een tuktuk-chauffeur en dat lukte soort van. Yeeeeh!