Sri Lanka: Twijfels

En de reis begint weer iets vastere vormen aan te nemen. Gisteren na wat geharrewar besloten dat we zondag meer richting het noorden gaan, naar Kandy, culturele hoofdstad van Sri Lanka met de naam van een pornoster. Voor mij makkeljk omdat ik daar redelijk centraal zit als ik in mijn eentje verder ga, en voor mijn moeder makkelijk omdat ze vanaf Kandy makkelijk terug kan naar het vliegveld volgende week vrijdagochtend.

Geheel tegen verwachtingen in is het gister toch nog gelukt om bij Animal SOS Sri Lanka te komen, de plek waar ik over een tijdje vrijwilligerswerk ga doen. Met een tuktukchauffeur uit het guesthouse hadden we - in combinatie met een (voor mij tegenvallend) bezoek aan de theeplantage, een prijs afgesproken voor de hondenopvang, maar de locatie lag zo afgelegen dat zelfs de chauffeur moest zoeken en niet geheel onterecht een hogere prijs vroeg. Door de rimboe, langs rijstvelden, basisscholen midden in de natuur, theeplantages en door erosie aangevreten wegen uiteindelijk bij Animal SOS Sri Lanka. Gek & kicken dat het toch gelukt is om er te komen.

900 of 90 honden maar hoe dan ook veel, en nog een troep katten. Mijn moeder heeft het even te kwaad door al het dierenleed - puppy's over wie bedrijfsleider Tanya vertelt dat ze over een hek gesmeten zijn of kokend water over zich heen kregen - ik ben alleen maar blij omdat er een plek is waar ze dieren helpen. Tussen al het oorverdovende geblaf weet ik Tanya min of meer te vertellen dat mijn kokhalsreflex op hol slaat van de geur en de aanblik van hondenvoer, maar dat is geen probleem. Ook omdat de dieren rijst met vis krijgen. Te veel indrukken, maar: ik ben heel benieuwd.

Dan nog heel veel twijfels. Ik ben ondertussen al plannetjes aan het maken voor mijn reis in mijn eentje, van misschien 2,5 week, misschien twee weken. Ik was eerst van plan om drie weken aan de honden te besteden en twee weken te backpacken, maar er is zoveel te zien dat ik misschien 2,5 week / 2,5 week voor beide bezigheden reserveer.

Ik merk steeds meer dat Thailand 'een walk in the park'  was in vergelijking met Sri Lanka. De mensen zijn absoluut aardiger en spreken beter Engels, maar Thailand is een wonder van organisatie in vergelijking met Sri Lanka. De minibusjes mis ik, de 7/11-winkels. Vergelijken is stom, maar het gebeurt ongemerkt.

Die twiijfels waar ik het over had. Ik zei al tegen mijn moeder dat ik mezelf er voor aan zie om als zij weg is geen enkele natuur te zien maar redelijk rond de steden te blijven hangen, net zoals vorig jaar Thailand.

Terwijl ik weet dat er zoveel meer buiten de steden te vinden is en dat ik er gebruik van moet maken nu ik hier ben. Maar aan de andere kant: 100% genieten kan ik sowieso nooit (nergens, niet alleen hier), en ik heb me vorig jaar ook - op Chiang Rai na - rond de steden heel goed vermaakt. En ik ben hier, hoe dan ook, wel of geen natuur. Maar ik voel me dan 'slechter' omdat ik niet 1000% gebruik maak van de mogelijkheden die me hier geboden worden. Wat ook weer kul is. Snap je wat ik bedoel? De reis an sich is voor mij al een GROOOTE overwinning. Wat top is aan de ene kant, wat ik met 28 jaar ook weer onzin vind. Enfin, reistwijfels.

Uiteraard weer de helft niet kunnen vertellen (dat beroemde maar beroerde cafe in Fort Galle, de leuke gesprekken met de Sri Lankanen, de rest van de theeplantage, het guesthouse, het ronddrentelen in Galle) maar... komt allemaal 'als de tijd rijp is' ;-)