Sri Lanka: twee wandelingen

Met nog 19 minuten te gaan tot mijn tuktuk komt een bliksemsnelle blog, hier vanuit Ella.

Wanneer ik woensdag in Monaragale ben besluit ik er iets meer geld tegenaan te gooien en een betaalde wandeling te gaan doen de volgende dag. Gids van dienst is Kevin, een vriend van de familie van het guesthouse. Eindelijk een naam die ik kan uitspreken, onthouden, en iemand die prima Engels spreekt. Relaxte, fijne man die zijn geld meer dan waard is: tijdens onze tocht door het gebied geeft hij veel informatie, hij lijkt iedereen in de buurt te kennen en doet niets overhaast.

De naam heb ik nu even niet bij de hand, maar we wandelen over een nabijgelegen berg. Het is een tocht van in total vier uur, inclusief een uurtje pause bij de oudere zus van Wasantha van het guesthouse. Opvallend: zij is overtuigd christen, hij overtuigd hindoe.

Het is een lekkere wandeling. Veel prachtige uitzichtpunten, we komen nog langs een klein stroompje waar ik onder ga staan en de limejuice bij de zus van Wasantha is heerlijk. Op mijn verzoek lopen Kevin en ik na afloop nog wat door het kleine stadje. Hij is oorspronkelijk verpleegkundige (althans, dat begreep ik) bij een plek waar veel mensen komen, dus hij kent iedereen. Prettig om zo'n gids te hebben: ik kom op plekken waar ik in mijn eentje niet zou komen en kan makkelijker fotos' maken van mensen. Ik geef Kevin een dikke fooi. 'Are you sure?' 'Yes, I am really sure.'

Gister kom ik in Ella aan, voor slechts een nacht. Ella is beroemd vanwege de wandelingen op Ella Rock. Ik kom rond een uurtje of een 's middags aan in het guesthouse, meer een veredelde homestay met de toepasselijke naam Nice View Guesthouse. Voor de rest biedt Ella weinig en het guesthouse is ver van het stadje vandaan, dus als de dame van het guesthouse vraagt of ik zin heb in een wandeling zeg ik: ja. Ik ben nu binnen iets meer dan een week met een rotgang door mijn geld heengegaan maar toegegeven: het was het waard.

De gids die ik deze keer krijg is de man van de dame van het guesthouse. Hij spreekt weinig Engels en het is communiceren met handen en voeten soms, maar de tocht is prachtig. Ella Rock is zo'n anderhalve kilometer hoog, en het uitzicht is ook hier de moeite waard. We lopen over een treinrails, via theeplantages, langs erg smalle paadjes, afgebrande akkers, bossen (ik moest heel erg denken aan Das Kabinet der Dr Caligari, zie later foto's om te begrijpen waarom) en dan uiteindelijk bij het prachtige uitzicht van Ella Rock.

De tocht heeft inderdaad drie uur geduurd, hoewel ik soms ook wat extra lang pause heb genomen.

's Avonds in het guesthouse vooral geslapen en op de brake wifi. Goed eten, maar bij de aardappels is te veel kokosolie gebruikt en dat smaakt muf. Maar: goed bedoeld. Goed, mijn tuktuk komt over vijf minuten, tot snel!