Taiwan: een lekker hostel en heel veel Chinese toeristen bij Sun Moon Lake

Nog steeds de relaxte bui, nog steeds het tevreden gevoel. Ik ben nu in perBed hostel, een hostel bij het Sun Moon Lake, het stadje heet volgens mij Yuchi. De begane grond is een grote huiskamer, met drie tafels, een paar boekenplanken en een inloopkeuken. Het meisje dat hier werkt heeft gisteravond en ook nu light jazz van het genre Norah Jones opstaan, af en toe muziek als die van Buena Vista Social Club. Gisteravond zat ze te zingen, ondertussen zichzelf begeleidend op haar gitaar. Buiten hangen twee houten schommels met dikke touwen. 

En nog steeds zit ik te wachten tot er echt iets misgaat hier, want het is alleen maar heel erg goed. Het kan altijd beter. Maar het is heerlijk zo. 

Vanuit het wat saaie hotel in Taichung vind ik vrij snel de weg naar het busstation, de vele vogels in te kleine kooitjes die ik op weg daar naartoe tegenkom negerend. Het is de afgelopen dagen voor het eerst wat warmer, maar nog steeds aangenaam. 

Ik ken de geschiedenis van Sun Moon Lake niet goed en ik ben eerlijk gezegd te lui om die nu op te gaan zoeken, maar volgens mij behoorde het gebied tot een paar oude Taiwanese bosvolken. Nu zijn het hordes Chinese toeristen die er op af komen. Bij een van de aanlegsteigers vandaag - een van de drie - zie ik plannen afgebeeld van een spuuglelijke superpier waar waarschijnlijk ook weer nog meer hotels bij komen. Druk druk druk overal met selfiesmakende Chinezen, hoewel ik de grootste drukte op een enkel moment na redelijk heb weten te ontlopen. 

Het busritje van Taichung naar hier is lekker, nog geen anderhalf uur en met de bus zie je altijd meer van de omgeving dan een trein. Er zijn hier om het meer hele wandel- en fietspaden aangelegd, die eigenlijk best goed aangegeven staan. De twee trails die de Lonely Planet noemt en roemt heb ik niet kunnen vinden, maar ik heb de anderhalve dag dat ik hier ben goed kunnen vullen. 

Ik kan me herinneren dat ik in een van mijn blogs schreef dat ik mezelf zou dwingen in Sun Moon Lake rustig aan te gaan doen. Iets over tienen vanmorgen vertrek ik uit het hostel, koop een dagpas voor de boot, ga dan met de boot het meer over, maak op een neer een ritje in de prachtige monorail, gun mezelf even wat rust met een gebakje, ga dan weer met de boot het meer over naar het meer toeristische gedeelte, huur daar een fiets, fiets anderhalf uur wat rond en maak nog een extra rondje over de autoweg, ga terug met de boot naar 'mijn eigen' pier en loop dan de trail die ik gisteravond ook liep maar dan nog een flink stuk verder. Ik ben weer aangenaam gesloopt. 

In het hostel slapen ook een aardige jongen uit Californie - met wie ik mijn Leeszaal boek over pepers ruil voor een biertje - en die vanmorgen vertrokken is, en een Pool van 30 die twee jaar lang over de hele wereld rondreist en op wiens laptop ik nu zit.

Geen idee hoe ik morgen vanaf hier naar Tainang ga komen, maar het zal zich - uiteindelijk - allemaal vanzelf wijzen. Zoals dat altijd gaat.

P.S: Vandaag met een paar Chineze wat mutserige vrouwen op de boot gezeten. Ze hebben volgens mij niks van de tocht gezien, maar hebben echt alleen maar zichzelf en elkaar op de foto gezet. Het blijft fascinerend om te zien.