Terug in Oekraine: Lviv you!

'Welcome to Ukraine and have a pleasant stay.' 

De Oekrainers lijken vriendelijker te zijn geworden. Zou het kunnen, iets meer dan een jaar later? Met ongeveer 1,5 dag in Oekraine zijn we nog steeds niet boos aangekeken, integendendeel juist. Toegegeven: we hebben nog geen treinkaartje hoeven kopen - dat gedeelte was altijd het spannendste - maar tot nu toe hebben Nicole en ik steeds meer het vermoeden dat een jaar veel kan doen met een land.

Ik ben meer dan twee maanden ziek geweest met klachten die waarschijnlijk stress-gerelateerd zijn. Zodra we Kiev inrijden met een shuttlebus voel ik me vol energie, heerlijk om dat gevoel weer terug te hebben. Het valt me op dat de grauwe blokkendozen in de buitenwijken van KIev worden opgefleurd met prachtige muurschilderingen, ik geniet van de kleine details, het vertrouwde gevoel van Oekraine. Ik voel me nog steeds niet helemaal lekker, maar de kick van het reizen in een land als dit geven me een energieboost waar een yoga of meditatie niet tegenop kan. Kleine beginnersfout: we betalen ongeveer het vierdubbele voor een taxi omdat we de meter laten lopen inplaats van een vast bedrag af te spreken. 

Kiev is - vinden Nicole en ik allebei - mooier dan vorig jaar, het Independence Square nog indrukwekkender, de sfeer nog beter. Het Independence Square was eind 2013, begin 2014 het bloedige strijdtoneel voor de revolutie, maar met de uitbundig vrolijke sfeer is dat nu bijna niet voor te stellen. We slenteren er op ons gemak rond en genieten van een aantal winkels in vul Khreshchatyk, een lange boulevard waar het geld in mijn zak begint te branden. Het chocoladeparadijs van Roshen verveelt nooit, evenals de prachtige overdekte markt van Besarabka.

Om 05.15u vanmorgen hebben we een taxi (keurig geregeld door het personeel van het hostel, met handen-en voetenwerk) naar het treinstation van Kiev, want onze trein naar Lviv gaat om 06.00u. Station en omgeving zijn op het onmogelijke tijdstip al vol met leven, en ondanks de lichte spanning geniet ik weer met volle teugen van alle kleine momenten: de oude Oekrainse dametjes met plastic tassen met weet ik veel wat erin, de Oekrainse lichtreclames (zelfs als ik een reclame herken van een bank die de financiering van een megastal kan begeleiden), de donkere artdeco inrichting van het station, de aanwezigheid van een loket voor politie en waar ik nog nooit een agent heb zien verschijnen.

De trein is een leuke verrassing: Nicole en ik hadden een maand geleden online een tweedeklas treinticket geboekt, ' dan komen we vast wel weer in een boemeltreintje.' Dit is plotselling luxe, licht en ruimte, en als dit al zo mooi is, hoe luxe wordt dan de eerste klas? We hebben een jonge priester voor ons zitten, en een meisje dat me heel erg doet denken aan Matilda van Roald Dahls als ze een twintiger was geweest. Ook fijn:  met een rit van 5 uur lopen we geen minuut vertraging op.

We komen aan in Lviv - onze Oekrainse thuisstad - en we hebben onze eerste shock als blijkt dat we de vertrouwde tram 7 niet kunnen nemen omdat het hele stationsplein wordt verbouwd. Een taxi - nu met afgesproken ritprijs - biedt solaas. En dan is het zoals altijd genieten van Lviv, de stad waar we naartoe hebben geleefd. Het is fijn dat we nu geen haast hebben om dingen te doen: we kunnen gewoon rondslenteren en daadwerkelijk vakantie houden zonder de druk van dingen te moeten zien. We zitten een tijdje te kijken naar een jonge kat die zichzelf uitstekend vermaakt met een vliegje en wat herfstbladeren; we eten een veganistische burger bij Om Nom Nom  (de olie druipt er nog steeds vanaf maar de ingredienten zijn nog steeds vers) en we slenteren door de slenterstraatjes. Zodra we om 15u in onze kamer kunnen storten we lichtelijk in van de weinige uren slaap de afgelopen dagen, maar het is oke nu. We hebben vakantie. 

En nu? Ik zit alweer een tijdje te schrijven aan deze blog, ondertussen omgeven door nog weer een schoolklas voor tieners - een dormroom vlakbij de onze werd al bevolkt door een andere klas - en we bezoeken vanavond een gratis ambient concert in de Domicaanse Kapel. Mooi, maar overvol en toch wat eentonige muziek. Maar hey, we zijn in Lviv en we hoeven niks. We hebben vakantie!

P.S.: Ik heb trouwens een stop voor mezelf ingesteld als het gaat om Facebook en nieuwssites. Facebook dus alleen voor het hoognodige! (zoals het plaatsen van deze blog...)