Thailand, de 2024 reis - Bangkok, derde deel

Het toetsenbord is opgeladen bij de receptie dus er kan weer getypt worden. Geen idee waarom het pas bij poging 8 werkte maar een gegeven paard...

Voordat ik verder ga over vandaag, over gegeven paarden gesproken: toen ik hier vrijdagavond in de hotelkamer aankwam, werd me zowel door de bellboy als door de receptionist verzekerd dat de chips, bier en water in de koelkast gratis zijn. Reden om het niet te geloven: het is een fucking minibar, daar verdienen ze kapitalen aan. Reden om het wel te geloven: ik heb voor Thaise begrippen een smak geld voor deze kamer betaald, ik kreeg een upgrade naar een betere kamer plus 10% korting op de massage gisteren - dit kan er ook nog wel bij. We zullen zien morgen want zelfs met meerdere 7/11s op kruipafstand heb ik flink wat zaken uit de koelkast gehaald die door elfjes elke ochtend keurig werden aangevuld na elke schoonmaakbeurt.

Gisteren kom ik dus zwevend door de lobby, nagenietend van zowel mijn avondwandeling door Thaise achterafstraatjes als door de massage. Wel doe ik voorzichtig: ik hoor dat het ook voor Bangkok begrippen erg warm is en ik heb geen zin in meer narigheid. Een oplossing bevindt zich in een pocket Lonely Planet die ik naast de gewone Lonely Planet had gekocht en waarmee ik achteraf gezien had kunnen volstaan. Ze hebben het over Bang Kachao, een door mensenhanden aangelegd eiland, de groene long van Bangkok. Voordeel is dat het rustig is en ver weg van de heisa, nadeel is dat het moeilijker bereikbaar is. Gelukkig is er hier een geweldig team van receptionisten, en een iets oudere Thaise dame schrijft in vlekkeloos Engels op hoe ik er moet komen. Ik krijg zelfs nog een briefje in het Thais wat ik aan de chauffeur kan laten zien, want er komt ook een taxirit bij kijken.

Vanochtend. Na een iets betere nachtrust word ik iets na achten wakker. Spierpijn, moe, ik overweeg voor een paar minuten om na het ontbijt de rest van de dag in de hotelkamer te spenderen. Ik dwing mezelf om te gaan, maar geef mezelf wel toestemming: zodra ik ook maar even merk dat het niet gaat maak ik rechtsomkeert. Er moet namelijk wel nogal wat gebeuren. Het briefje ben ik kwijt dus ik moet het even globaal doen: een paar minuten lopen naar een metrohalte, dan een tijdje in de metro zitten, dan overstappen naar de BTS Skytrain (precies wat het woord zegt), vanaf daar een taxi nemen naar Wat Bang Na Nok en dan de nabijgelegen ferry nemen. Klinkt ingewikkeld, op de terugweg ben ik ook verdwaald geraakt, maar de Thai hebben hun OV absoluut op orde (behalve de volkomen onduidelijke stadsbussen, die heb ik negen jaar geleden ook al geleerd te mijden omdat ze uitblinken in onduidelijkheid).

Van bloedhitte buiten naar volle airco in de metro en Skytrain is niet waanzinnig prettig maar moet gezegd: het is een leuke tocht. Als ik bij de ferry aankom staat er al een colonne brommers op het bootje en er komt nog een lading bij. Heel veel andere blanke farangs zie ik verder niet. Het is een waanzinnig lekker tochtje, met 5 minuten eigenlijk veel te kort want na de chaos in Chinatown is dit heerlijk. 

Ook het eiland valt niet tegen: naar wat ik hier en daar mee krijg is het ongeveer 20 vierkante kilometer en er hangt een fijne sfeer. Geen strand, wel veel aangelegd groen. Wat de Lonely Planet zegt is trouwens niet waar, dat je hier geen wolkenkrabbers ziet. Op het eiland zijn ze inderdaad niet, dat klopt, maar Bang Kachao ligt dicht genoeg tegen Bangkok aan om alles te kunnen zien, en ook de olieraffinaderij aan de overkant is niet ver weg. 

Voor 50 Baht huur ik bij de pier voor een paar uurtjes een fiets. Fietsen doen ze vooral over de iets te smalle betonnen paden tussen de bebossing, de huizen en de restaurants door, aan de buitenkant van het eiland is een bredere autoweg. Het was een waanzinnig goeie zet om hierheen te komen, en zodra ik bij restaurant / cafe / hostel Bangkok Tree House kom voor een affigato (geen idee of je het zo schrijft, het is vanilleijs met een espressoshot) neem ik me voor om hier op het einde van de reis een paar nachten te overnachten. Het is heerlijk fietsen - sowieso, fietsen, prachtig - en ik kom weer wat tot rust.

Ik zit rond 13u in de middag een citroenlimonade te drinken bij het waanzinnig lieve echtpaar van LekLek Garden als ik merk dat ik toch weer een kleine paniek voel opkomen. Ik fiets naar de pier, breng mijn fiets terug en wacht een paar minuten op de ferry. Die schudt als een gek met alle motorfietsen en ik krijg flashbacks naar Griekenland, maar het zakt allemaal weer snel. Het is een mooie dag. 

Het is nog vroeg, ik heb nog geen zin om nu al naar het hotel terug te gaan. Via Google zie ik een boekwinkel voorbij komen waar ik vanaf Wat Bang Na Nok een taxi naartoe neem. Een rit van iets meer dan een half uur bij een vriendelijke oude man in de auto, ondertussen om me heen starend naar de stad. Ik heb het onderschat, die taxi's: ze zijn even duur / goedkoop als de metro's, er is airco en als je vraagt of ze de meter aanzet is er weinig kans voor oplichterij. En al zou het, ach... De boekwinkel is een donker hol waar niemand wat tegen me zegt en waar ik ook niks meeneem. 

Qua lengte verdeel ik 'm weer even in twee stukken!

P.S: Excuses voor alle reclame trouwens, het nadeel van een gratis site!