Thailand, de 2024 reis - Bangkok, tweede deel

De paniek is enorm, maar bijkomen in de hotelkamer helpt. Ik heb nog ruim 1,5 uur om niks te doen voor ik om zes uur een afspraak heb boven in de spa van het hotel: die had ik vanmorgen gereserveerd en de timing had niet beter gekund. Ik ga niet voor de traditionele Thaise massage - die zijn goed maar allesbehalve ontspannend - maar voor een duurdere nek schouder massage. Die lichaamsdelen staan letterlijk strak van de spanning, ik vertel wat er die dag is gebeurd. Geen idee of ze me begrijpt maar: het komt goed, zo is merkbaar de intentie.

In de massage ruimte klinkt new age muziek: ze laat me alleen met het verzoek om een badjas aan te trekken en mijn eigen ondergoed te vervangen door eentje van hun, ik denk uit hygiëne oogpunt. Even later is ze terug, en ik krijg een warmtekussen op mijn schouders en ze begint mijn voeten te wassen. Ik voel me nog steeds paniekerig maar weet ook: niks aan de hand. Daarna moet ik met mijn hoofd naar beneden in een kussen liggen. Nieuwe paniek. Het verbluffende is: zonder dat ik het aanvankelijk doorheen, wordt zowel mijn hartslag als ademhaling rustiger, regelmatiger. Mijn kaak vindt de houding op het kussen niet fijn maar buiten dat: ik kom bij.

Om 19.45u is het voorbij, volgens mij langer dan de aangegeven 70 minuten. Ik vertel enthousiast dat ik me veel beter voel, heel veel beter. De vraag is of ik haar naam kan noemen op Tripadvisor. Dat doe ik niet meer, maar ik beloof wel haar naam te noemen op Google. Dell heet ze, als het computermerk. 

Ondanks de rust vind ik het wel weer spannend om de straat op te gaan. Ik moet toch wat eten dus ik moet er hoe dan ook uit? Het voordeel nu: de zon is weg en het is op straat weer uit te houden, ondanks de hitte die er nog steeds hangt. Een vegetarisch restaurant dat ik had willen bezoeken gaat bijna dicht dus dat wordt het niet. Het Italiaanse chique restaurant aan het water op een kwartiertje lopen kan ik niet vinden, dus ik kom uit bij een minder chique restaurant maar wat even simpel als fijn is: een heerlijk gewone pizza Margarita en sinaasappelsap. Ik ontspan steeds meer, en op de voettocht naar huis ben ik volop aan het genieten. Door de Thaise achteraf straatjes slenteren, de vertrouwde 7/11 winkels om de paar meter, ondanks mijn vermoeidheid (nu) en mijn spanning (gisteren) is dit echt wat ik zocht en gelukkig ook vond.

Nu, na een lange maar leuke dag: is het een groep die eindelijk doorzet? Of is het een logische vermoeidheid? Nu even wat eten zien te vinden en hopelijk ook een oplaadkabel voor het toetsenbord!