Thailand 2024 reis: Trat en Ko Kut

Nu ik dit schrijf zit ik in hostel Eve's House op het eiland Ko Kut. Ik voel me rozig na een lange maar aangename dag gevuld met strand, zee, veel te veel zand en het gegeven dat ik weer even moet wennen om op een dormroom te zitten. Om me heen druk, gezellig druk maar met bier en muziek gelardeerd en meerdere talen door elkaar. Ik zou eigenlijk onder de douche moeten gaan maar ik moet mezelf er nog even toe gaan zetten om te gaan douchen onder een ministraaltje van koud water. 

Het was wel vagelijk mijn voornemen om deze vakantie een keer naar de eilanden te gaan maar het is nog altijd even de vraag of dat logistiek in elkaar past. Toen ik de topografie van Thailand meer doorkreeg en erachter kwam dat er meer eilanden zijn dan alleen in het zuidelijke Phuket bleek het goed in elkaar te passen. Vanuit Bangkok nam ik een minibusje naar Trat in het zuid oosten en vanaf Trat is het een koud kunstje om op eilanden als Ko Chang, Ko Kut en Ko Mak te komen. Ko Chang sla ik op aanraden van Manouk over; op Ko Kut zit ik nu voor twee nachten en naar Ko Mak ga ik overmorgen, ook voor twee nachten. Dat zou me nog genoeg tijd moeten geven om naar Khao Sok National Park te gaan en heel misschien dat ik dan nog terugga naar Chiang Mai - al was het alleen maar voor de koffie. Ik vond het negen jaar geleden een erg leuke stad. 

Gisteren vanuit Bangkok naar Trat, met een minivan een rit van ongeveer zes uur. Het hotel in Bangkok heb ik laten reserveren bij Artist's Home - telefonisch, ik wilde Booking.com weer even vermijden. Na een rit van zes uur ben ik een tikje gaar en ik heb geen zin in de bende chauffeurs die bij de busterminal van Trat op je afkomen, 'You! Where you go?'. Ik maak een afwerend gebaar, de man ziet er ook niet helemaal fris uit, en doe een tijdje alsof ik iets heel erg in mijn tas moet zoeken in de hoop dat hij iemand anders oppikt. Helaas, ik zal er aan moeten geloven. Tot zover mijn vooroordelen: als ik de naam van Artist's Home noem wijst hij me een taxi aan die al klaarstaat om die kant op te gaan. Het heet trouwens geen taxi, maar ik heb even geen zin om de naam op te zoeken. Voor 80 Baht mag ik mee, een keurige prijs.

Artists' Home van eigenaresse Jew bestaat uit een algemeen gedeelte en een gedeelte met kamers, aan de overkant van de straat. Het algemene gedeelte buiten is een mooi ingerichte chaos, ik kan even niet uitleggen waarom maar ik laat wel eens wat foto's zien. Jew mag ik meteen: een iets oudere Thaise dame die op het eerste gezicht wat stug lijkt maar een hart van goud heeft. Een boot naar Ko Kut en vervoer naar de haven regelen kost slechts een paar minuten en met 700 Baht een koopje. Mijn kamer is simpel maar mooi, met - heel creatief - een oude wokpan die is ingezet als wasbak. Ik hang een uurtje op bed maar ik heb nog iets belangrijks te doen: een onderkomen regelen in Ko Kut, veel te last minute gezien het weekend dat eraan komt. 

Ik ga naar Jew en vraag haar een paar nummers uit de Lonely Planet te bellen. Volgeboekt, geen gehoor, 'we zijn nu druk ik bel je later terug'. Jew kent volgens mij ook behoorlijk wat mensen op Ko Kut, en het woord 'falang' - een wat denigrerend woord voor blanke buitenlander - hoor ik een paar keer vallen, hoewel er geen kwaad in zit. Uiteindelijk komt ze bij een resort wat misschien nog een kamer heeft voor 2500 Baht per nacht en ze zet grote ogen op als ik zonder blikken of blozen zeg dat ik dat een ok prijs vind - het is voor Nederlandse begrippen echt niet veel geld. Het probleem: het resort is druk met het avondeten, er zit geen ontwikkeling in en ik ben al zo last minute. Daarbij wil ze dat ik 5000 baht aan haar betaal als een soort garantie, zij geeft het dan aan die mensen. Ik vind het te vaag, en ik zit op hete kolen. Onder het mom van graag de controle willen hebbenn vraag ik aan Jew of ze het oke vindt als ik toch een hostel boek via Booking. Het is het hostel waar ik nu zit: in een dormroom (dat had ik graag willen vermijden) en niet direct aan het strand (dat had me leuk geleken). Niet ideaal maar het is  het weinige wat nog beschikbaar is, en met 700 Baht voor twee nachten toch een stuk goedkoper. 

Jew maakt een lekkere vegetarische maaltijd voor me klaar, en ik ga nog even richting de Chinese night market - zonder de chaos van Bangkok toch een heel stuk leuker en overzichtelijker. Voor 180 Baht koop ik een gigantische zak gebrande cashewnoten, een vondst waar ik meerdere dagen van kan genieten. Minder leuk: weer de waakhonden. Ik kom langs een bouwterrein waarvan de hekken open staan en de twee honden hoor ik toch echt grommen. Ik vind het geen prettige situatie, elke keer weer de kans dat je die beesten tegen het lijf loopt en bijtwonden oplopen in Thailand zie ik ook niet echt zitten. Ik slaap trouwens heerlijk, hoewel ik die avond nog wel even - geheel zinloos - de pest inheb over de situatie thuis met werk. Maar goed ik zei dus: ik slaap heerlijk.

Vanmorgen word ik samen met een ouder Amerikaans echtpaar ('the Netherlands? We've been to Hoorn!') uit mijn hostel en een koppel uit Oekraine opgepikt voor de haven. Weer een prachtige rit van een half uurtje. Als we bij het centrale punt worden afgezet - en later worden overgezet in het vervoer naar de boot - blijkt dat we op Ko Kut bij ons hotel met ook zo'n taxi ding worden afgezet bij onze accomodatie, het zit bij de prijs inbegrepen. 

De tocht met de boot naar Ko Kut duurt een uur en is adembenemend, hoe cliche ook er is geen ander woord voor. Het kleine haventje doet me erg denken aan de nederzetting aan het begin van de film Jungle Cruise, zoek even op. Mijn hoop om een fiets te kunnen huren vervliegt direct: met mijn eigen fiets had ik deze hellingen misschien wel kunnen nemen, maar met een lage Thaise fiets wordt dat toch lastig. Een scooter ga ik zonder rijbewijs niet huren, ik voel me heel erg beperkt in mijn bewegingsvrijheid en ik ben toch blij hier maar twee nachten te zijn, hoe schitterend het hier ook is. Gelukkig lopen dagen niet zoals gepland. 

De dormroom is een oven, maar de airco wordt tussen vier uur 's middags en tien uur aangezet gelukkig, en ik slaap op een matras tussen iemand anders en een bunkbed - ik mis nu al mijn eigen ruimte. Ik word nog chagrijniger als ik word geacht zelf het matrashoes er omheen te doen. Dat zou ik kunnen doen,  maar ik heb er geen zin in en zeker niet in deze hitte en ik dirigeer de dochter van de eigenaresse naar de dormroom om me te helpen. Mijn humeur wordt er niet beter op als blijkt dat een tour over het eiland die ik morgen had willen doen helemaal niet meer bestaat. Haal het bord dan weg, denk ik grommend. 

Wat ik zei; ik heb niet zo gek veel bewegingsvrijheid als voetganger en uitgerekend hier zijn er geen tuktuks te bekennen. Een strand is gelukkig op loopafstand, twee zelfs. Ik heb nu al geen idee wat ik met mijn tijd moet. Strand en ik: leuk, maar ik hou niet van het zand tussen mijn tenen en overal in mijn kleding. Goed goed, als je het afval wegdenkt is het absoluut een prachtig strand en ik laat me een half uurtje meevoeren door de golven en daarna loop ik nog een stuk over het strand de andere kant op. 

Rond een uur of vier ben ik terug in het hostel en ik heb geen flauw idee wat ik met de rest van mijn tijd ga doen maar probeer dat uit alle macht los te laten. Doordat er in de algemene ruimte een hond bij me komt zitten raak ik in gesprek met de Amerikaanse Sea, die samen met de Duitse Mike vandaag met elkaar hebben opgetrokken. Hij overduidelijk homo dus geen stelletje maar ik vraag het voor de zekerheid toch even. Ik kan me bij hun aansluiten om de zonsondergang te bekijken bij een beach resort iets verderop. Klein detail; ze zijn met de scooter en achterop een scooter zitten is niet iets wat ik graag had willen doen, maar ik heb nu weinig keus. Gelukkig is het maar een kort ritje, iets waar Mike ook  blij mee is want hij heeft nog nooit gereden met iemand achterop. 

Het is een prachtige beach club, hipper dan hip. Ik trakteer op een affegato als dank voor een leuke avond, de wijn is helaas op dus ik val toch weer terug op het eeuwige bier. Het is een aangename avond - Mike en Rea leuke mensen waar ik ook verder niet heel erg de behoefte mee voel om heel lang met ze op te trekken verder, maar voor vanavond is het absoluut gezellig. Beach club hipper dan hip maar ook goedkoop, en de zonsondergang prachtig. 

En morgen en de twee dagen daarna? Loslaten denk ik, en accepteren dat er niet zo heel veel te doen is. Op Ko Mak heb ik wel weer mijn eigen low budget bungalow. Jullie horen weer van me.