Truskavets: over mensen die echt aardig zijn, een roze tourbus en cultuurshock door een bellboy

Lonely Planet heeft het over de 'warm, hearty people'  in Oekraine. Na meerdere aanvaringen vorig jaar vond ik dat een erg vreemde uitspraak over een land waar de mensen echt heel erg onaardig zijn, maar Nicole en ik geloven steeds meer dat dat domme pech was. De meeste mensen die we deze paar dagen zijn tegengekomen waren echt ontzettend vriendelijk en behulpzaam: zelfs in het treinstation van Lviv worden we erg goed geholpen. Wat is er in een jaar tijd met al deze mensen gebeurd?

Dinsdagochtend vertrekken we vanuit Lviv op ons gemak naar Truskavets, een stadje waar we allebei nog niet eerder zijn geweest. We moeten er met de bus heen vanaf een grote bushalte recht tegenover het treinstation van Lviv. We kopen een kaartje bij een klein ticketoffice, en ook nu worden we aardig behandeld. De vrouw achter de balie loopt zelfs met ons mee naar de bus zodat ze zeker weet dat we de goeie hebben: nog nooit vertoond in het Oekrainse openbaar vervoer. 

De bus is rommelig, erg roze en de ruiten staan stijf van de condens en het vuil. Maar zelfs met het slakkentempo waarin we rijden - om de paar minuten stoppen om toch nog wat mensen op te pikken - zijn we in Truskavets voor ik er erg in heb. Het is een leuke tocht over Oekrains platteland met wat kerkjes, boerderijen, en af en toe nog zelfs een paard en wagen.

Voor de toeristische informatie: Truskavets is een stadje van ongeveer 30.000 inwoners, waar per jaar ongeveer de helft nog aan toeristen bij komt. Het ligt aan de uiterste rand van de Karpaten, in het westen van Oekraine. De stad is - vooral in de omgeving - beroemd vanwege alle waterbronnen waar veel helende krachten aan worden toegedicht. Er komen per jaar heel veel resorts, spa's en kuuroorden bij. 

Nicole en ik besloten destijds bij het reserveren voor een keer los te gaan en een nachtje in het chique Mirotel te logeren, met 127 euro trouwens nog een schijntje. Het is een cultuurshock als een bellboy onze tassen komt ophalen als we bij het hotel worden afgezet door de taxi. We willen hem een fooi geven wanneer hij onze tassen tot helemaal bij onze kamer op de 7e etage aflevert, maar hij is weer verdwenen voor we er erg in hebben. De kamer is heerlijk, met een fantastisch bed en dito bad en douche. We komen helemaal bij.

Terwijl Nicole een bad neemt, ga ik naar beneden voor een full body massage: het is de luxe van een massage kunnen nemen in een hotel en daar wil ik van genieten. Die full body massage valt wat tegen: de man werkt enorm op de automatische piloot en is tamelijk hardhandig. Hij maakt een opmerking over mijn lichaam die ik niet zo leuk vind, en over mijn schouders en nek zegt hij 'very wrong': no shit Sherlock, ik ben ook hier om die spieren wat te laten ontspannen maar jij helpt me daar niet bij. Dan ga ik toch liever in Nederland weer naar mijn geweldige fysiotherapeute en homeopate. Maar goed, het is leuk om een keer meegemaakt te hebben, en het hotel is schitterend.

Vanavond verder over Truskavets zelf, een stad die me keer op keer verraste.